Bij het eerste wapenfeit van Alain Clark dacht ik meteen oh nee alsjeblieft niet!!! Deze man gaat het nooit redden! Het betrof het nummer Heerlijk... Ik vraag me af terwijl ik dit nummer nu wederom ter research hoor wie dat niet dacht... Maar ik had het kenbaar verkeerd of Alain Clark is gewoon heel erg gegroeid. Nu een aantal jaren later is zijn muziek pas echt heerlijk! Het begon pas echt te komen met Father and friend , met zijn pa. Later Blow me away en nu Love is everywhere. En het wordt ondertussen al een beetje zomer, waar ik in mijn blog over Train nog sprak dat het lente werd. Dat ik het nummer mooi vind is eigenlijk een beetje raar... het zou eigenlijk een beetje te soft voor mij. Geldt eigen lijk voor het gehele repentoire van Alain Clark. Toch rocken de liedjes van hem zonder dat het rock is. Het zijn gewoon hele relaxte nummers. Love is everywhere vormt daar absoluut geen uitzondering op en dat is wel zo fijn. Het blijft goed in het hoofd en bij dit lied is dat niet vervel
of waargebeurde fictie