Notitieblog voor fictieve waarheid

Ambities zijn mooi maar je moet wel weten wanneer je ze los moet laten.   Deze gedachte komt vooral bij mij op als ik naar nog zo’n voorronde van nog zo’n talentenshow zit te kijken. Je kent ze wel van die mensen die denken gruwelijk goed te kunnen zingen. Maar het enige wat overeenkomt met hun gedachte is dat het daadwerkelijk gruwelijk is. Ik besef ook wel dat de talenten die wel door die voorronde komen juist door die ambitie gedreven zijn maar zodra de ambitie verder reikt dan talent of enige vorm van aanleg dan moet je die ambitie loslaten. Dat is ook fijner voor je omgeving.

Waarschijnlijk ga ik mij met dit blog niet populair maken, vandaar dat ik Ajax bij deze feliciteer met hun dertigste (goed gedaan!!!) landstitel en daarmee hun derde ster. Na zeven jaar wachten is het dan toch gelukt. Dat is fijn voor Ajax minnend Nederland, maar het is niet alleen fijn voor Ajax minnend Nederland. Ook in Enschede, Eindhoven en zelfs Rotterdam kunnen ze de vlag uithangen.

Moederdag, als ik al niet kalende was zou ik het er spontaan van worden. Iets wat door de commercie in het leven is geroepen (en anders wel wordt uitgebuit) noopt mij tot hopeloosheid. Toch doe ik ieder jaar weer mijn best en besef ik dat ik eigenlijk niet zo’n moeilijke moeder heb. Ze weet dat ik haar, ondanks het ontbreken van enig vergelijkingsmateriaal, de beste moeder van de wereld vind en dat maakt haar gelukkig. Toch wil je dat met Moederdag extra onderstrepen. Want zeg nou zelf je wil gewoon niet dat kind zijn wat Moederdag overslaat.