Notitieblog voor fictieve waarheid

Voor twee weken terug heb ik mijn derde ooroperatie in drie jaar tijd gehad. Gelukkig lijkt het vooralsnog de laatste te zijn, althans de ontsteking lijkt te zijn verdwenen. Eind goed al goed dus…   Ik denk nog vaak terug aan de eerste operatie, die was gewoon raar. Het was eng maar het viel ook wel weer mee. In de eerste plaats had dat te maken met mijn bizar ernstig verwachtingspatroon “ het zal niet de eerste keer zijn dat ze er wat achterlaten, een scalpel ofzo” of “als ik maar geen aangezichtsverlamming krijg” . De laatste van de twee was het meest reëel. Beide kwamen niet uit.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.