Notitieblog voor fictieve waarheid

Gisteren mocht ik mee naar de huishoudbeurs. Vraag niet waarom, maar ik ging. De RAI in Amsterdam is de locatie voor deze beurs der kneuterende huisvrouwen en hun slaafse mannen. Op de heenweg kan je de mensen die naar de huishoudbeurs gaan,  al onderscheiden van alle andere mensen. In de auto’s zie je vooral enthousiaste vrouwen en tevens een man met een gezicht wat dan al op wanhoop staat. Te voet zie je hoofdzakelijk de later in dit blog vervloekte trolleys.

Ja, ik zag er tegen op. Ik kwam binnen en ik had al gelijk klamme handjes. Ik ben dan gewoon niet zo’n held. Gelukkig hoefde ik niet lang te wachten. Ik kon eigenlijk gelijk door. Ik kreeg een schort om en mocht mijn bril afzetten. Daar zat ik dan bij de kapper. Nu ben ik niet bang voor de kapper maar ik hou er gewoon niet zo van. Het is wel gezellig. Een beetje kletsen met de kapster enzo. Maar tegelijk ook heel confronterend. Je zit gewoon heel lang in een spiegel te kijken terwijl je een bad hair day hebt. Vandaag kwam daar nog een klap boven op.