Er was eens een man. Hij was moe. Niet vanwege werk want dat had hij niet. Hij woonde in een wegkijkstaat, niemand zag hem nog staan. Hij was dol op talentenjachten maar ieder talent waar hij op stemde viel af. De organisatie had hem dan ook gevraagd om vooral geen stemfie te maken. Het moest immers wel spannend blijven. Maar dat was nou net het leukste van het van de talentenjachten. Het ging al lang niet meer om de muziek, dat wist de producent van dat soort programma’s ook wel. Zangprogramma’s waren uit. Als zelfs die man al afhaakt. Er zat niets anders op dan om met iets totaal nieuws te komen om de kijker te vrede te houden.
of waargebeurde fictie