Notitieblog voor fictieve waarheid

Ik ben veranderschuw. Laat ik het zo zeggen veranderingen en ik zijn een beetje als de doodse stilte die valt als je een grap maakt die alleen jij begrijpt of denkt te begrijpen, niet onoverkomelijk maar je hebt het liever niet. Aan de andere kant is het als dat stadiondak wat bezwijkt onder zonnecollectoren, als dat toch gebeurt, dan maar op een dag dat er niemand is. Verandering is niet verkeerd en zaken moeten zeker niet blijven zoals ze zijn.

Vorige week verveelde ik mij behoorlijk en als ik iets niet kan gebruiken is het verveling. Dus kocht ik maar een krant, niet zomaar een krant maar een weekendkrant, en omdat ik altijd een rommeltje maak van een krant kocht ik een E-paper, want daar kan je gewoon mee swipen zonder een rommeltje te maken, dat moet je eens met een normale krant proberen. Omdat mijn voorkeurskrant kennelijk geen losse e-papers verkoopt, besloot ik te gaan voor die krant waarbij in het weekend een cabaretier met bril zijn mening over de week geeft en waarin een rijdende rechter met vrienden een cartoon heeft met grappige vogeltjes.

Hallo klinkt het uit een donkere zaal. Een oude, grijze nar, ongeschoren met jampot glazen, verstoorde het openingswoord bij het bal. Het bal voor het geschreven woord heeft altijd een zweem van elitair en recalcitrant gedrag. De nar wilde deze zweem eer aan doen en dus interrumpeerde hij de nieuwbakken directrice toen zij aandacht vroeg voor het menselijke drama wat afgelopen week plaats vond in en rond een tram in Utrecht. De nar hoopte op aandacht voor het democratische drama in diezelfde week.