Gisteren was ik bij een Expertmeeting van het Johannakinderfonds. Waarom? Omdat ik een expert ben… Ondanks dat ik uw reactie vanaf hier (op het moment van schrijven) niet waar kan nemen bespeur ik bij u enige vorm van verbazing. Hij een expert? Ja en anders is het gewoon lekker om dat een keer over jezelf te kunnen zeggen. De expertmeeting ging over het leven van een gehandcapt(e) kind of jongere over 5 tot 10 jaar. Een heel boeiend onderwerp zeker als er naast gehandicapten ook allerlei mensen uit het werkveld bij waren om daar over te spreken. Ik denk absoluut dat het Johannakinderfonds voldoende informatie heeft vergaart welke zij kunnen gebruiken om een beleidsplan te schrijven waar zij de komende jaren mee vooruit kunnen. Toch blijven er na zo’n bijeenkomst uitspraken achter die blijven hangen en zo, ongenuanceerd, een eigen leventje gaan leiden. Zo zouden wij, onze generatie, in een gouden kooi leven. In eens werd het mij duidelijk. Er zijn gewoon verschrikkelijk veel overeenkom
of waargebeurde fictie