Notitieblog voor fictieve waarheid

Simon & Garfunkel klinkt in mijn hoofd “ And here's to you, Mrs. Robinson Jesus loves you more than you will know”. Toegeven, mogelijk niet uw muzieksmaak, wellicht zelfs verre van dat.  Maar als het op iemand van toepassing is dan is dat niet op Mrs. Robinson maar op u, Mrs. Van de Beek. Als we op zondag te vroeg binnen kwamen ging de vinger naar de mond totdat de dominee, via de kerktelefoon, uitgesproken was. Daarna was er alle tijd, koffie en speculaas. Ik hoop dat u vandaag uw rust heeft gevonden.  Hoe moeilijk het voor ons misschien is, het is een welverdiende rust. Het is goed. U was een liefdevolle oma. Misschien zelfs een cliché oma. Dat bedoel ik niet vervelend. Laten we de clichés prijzen, zolang ze maar niet worden beoefend door journalisten, politici of mensen die zich interessanter vinden dan dat ze werkelijk zijn. Voor grootouders gelden uitzonderingen. U was een oma waar geen lusje van je jas kapot bleef, waarmee je koekjes kon bakken, waarvan je een zelfge

Bridget en André zijn uit elkaar. Nu is het heel ongemakkelijk om over jezelf in derde persoon te praten dus stop ik daar nu ook mee. Maar na het lang verzwegen en zelfs ontkend te hebben moet ik inderdaad toegeven dat Bridget en ik geen stel meer zijn. Ik wilde er eigenlijk geen woord aan vuil maken, maar ik heb nou eenmaal een blog en ik dacht daar moet ook weer wat op, dus waarom niet. Daarnaast wil ik middels dit blog ook mijn kant van het verhaal onder de aandacht brengen. Allereerst mijn excuses aan Ruud de Wild die bij RTL Boulevard bang zegt te zijn als dit onderwerp wordt besproken, het is voor mij een beetje als een chirurg met bloedvrees, maar dat terzijde. We kwamen elkaar tegen op de bruiloft van Patty Brard, of zoals ik haar mag noemen: Pat. Op die bruiloft is echt helemaal niets gebeurd. Oké, ik heb haar gezoend, vond ze aanvankelijk niet leuk totdat ze dat Tictacje in mijn wang ontdekte. Man, wat was zij dol op Tictacs. Na heftig te hebben gezoend waarbij zij het Ti