Doorgaan naar hoofdcontent

Bekend met/ zonder talent.

Het is vrijdagavond, de eerste avond van het weekend, de avond waarop het weekend los kan gaan en de avond waarop een groot gedeelte uitgekakt op de bank voor de buis zit. Nu heb ik geen bruisende vrijdagavond maar als je die voor je TV moet doorbrengen terwijl je het “nieuwe”talent aan moet horen dan kan je niet stellen dat je wel een bruisende avond hebt. Ik kan me voorstellen dat je moe bent van een zware werkweek maar moet dat echt zo? Voor een aantal jaar geleden moest je wel. Anders kon je niet meepraten met je collega’s op het werk. Maar nu is het toch echt vrijwillig.
Ik heb het over die talentenshows op TV. De eerste seizoenen waren nog wel leuk maar nu na verschillende, boer zoekt vrouw, jaren later kom je erachter dat er meer is dan een talentenjacht. Iedere keer is er weer een betere, spannendere en spectaculairdere versie van een talentenjacht, maar eigenlijk blijft het gewoon een talentenjacht. Niets meer, niet minder.

Sommige talenten doen gewoon opnieuw omdat ze alweer menen het muziektalent van Nederland te zijn. Doorgaans zou je denken dat nadat niemand je meer kent het wel meevalt met de gedachte dat jij het muziektalent van Nederland bent, maar ze gaan altijd door in het programma! Sommige mensen gaan door omdat ze best leuk zijn, omdat ze uit Friesland komen of vanwege een combinatie van beiden.
"En misschien wel belangrijker is de vraag wat haar anders maakt dan een Jaap, Iris, die keep the soul a live gast en Lisa waardoor we haar zullen blijven onthouden?"
Leona heeft nu gewonnen, hartstikke leuk voor haar, vooral omdat ze echt goed schijnt te kunnen zingen. Maar ik vraag mij dan af waarom zij niet eerder ontdekt is? En misschien wel belangrijker is de vraag wat haar anders maakt dan een Jaap, Iris, die keep the soul a live gast en Lisa waardoor we haar zullen blijven onthouden? Ik weet het niet. Hoofdzakelijk omdat ik weinig gekeken heb. Niet omdat ik principieel tegen talentenshows ben maar principieel voor andere dingen ben.

Dit soort programma’s bieden niet het nieuwe Nederlandse talent. Ze bieden duikplankvulling. Wat ik daarmee bedoel is dat ze later altijd wel weer ergens opduiken bij een programma die sterren zoekt maar waar de ware ster het te druk voor heeft omdat het dus een ster dus en werk heeft. Dus daar sta je dan, nadat je in de finale van een talentenshow hebt gestaan op schaatsen, in zwemkledij op de duikplank, in balroom kostuum op de dansvloer of in gymnastiek outfit met een hoelahoep.

Dat laatste leest u goed. Het is nog maar een programma idee maar John de Mol en Reinout Oerlemans plasten in hun broeken van enthousiasme. Het heet “het is om aandacht dat ik roep, vandaar dat ik hier voor paal sta met een hoelahoep”. Een hoelahoep wedstrijd! Emile Ratelband, terror Jaap en Patty Brard hebben hun deelname al toegezegd. Met Andries Knevel wordt nog onderhandelt. Hij is niet op zoek naar aandacht echter hij schijnt wel enorm goed te kunnen hoelahoepen. De topkandidaat is echter de winnaar van Popstars 2009, de vraag is echter hoe heet hij ook alweer?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.