Notitieblog voor fictieve waarheid

Ieder jaar als de eerste zonnestralen zich door het wolkenpak der winter hebben doorgeworsteld raak ik enthousiast. Ieder jaar neem ik me dan voor om mijn witte/bleke/reflecterende voorkomen bij te kleuren. Toch moet ik elk jaar tegen de maand september constateren dat het mij niet helemaal is gelukt of in sommige gevallen zelfs helemaal niet.

Ondanks dat mijn lichaam het heel goed weet te verhullen schuilt er een heus sportman in mij. Mijn moeder rekende onlangs voor dat ik al meer dan de helft van mijn leven op rolstoelhockey zit. Ik weet niet of ik daar blij mee moet zijn maar wat doe je er aan? Het houdt je van de straat, je bent leuk bezig, je komt nog eens ergens en het biedt altijd gespreksonderwerpen, eigenlijk is het net het leger maar dan anders. Mensen zijn altijd benieuwd naar mijn hockeyprestaties.