Ieder jaar als de eerste zonnestralen zich door het wolkenpak der winter hebben doorgeworsteld raak ik enthousiast. Ieder jaar neem ik me dan voor om mijn witte/bleke/reflecterende voorkomen bij te kleuren. Toch moet ik elk jaar tegen de maand september constateren dat het mij niet helemaal is gelukt of in sommige gevallen zelfs helemaal niet.
Dat heeft verschillende oorzaken. Iedere poging om mijn witte huid van een gezonde bruine kleur te voorzien eindigt in een deceptie. Mijn huid veranderd in een roze/ wit maanlandschap welk overigens niet jeukt. Iets wat niet bepaald stimulerend werkt. Later kleurt het wel in iets bruin/ geel achtigs maar eigenlijk mag het geen naam hebben. Bovendien is het na een gemiddelde douchebeurt alweer verdwenen.
Daarnaast ben ik te ongeduldig om de zon te aanbidden. Begrijp me goed, ik ben graag buiten. Maar dan moet ik wel wat doen. Bijvoorbeeld op een terrasje kletsen met vrienden of iets dergelijks. Gewoon buiten zitten om het buiten zitten en bruin te worden is helaas niet aan mij besteed. Ik verveel me wel na een halfuurtje. Want laten we eerlijk wezen gewoon buiten zitten om het buiten zitten is saai.
We zitten buiten omdat we het zonde vinden om bij mooi weer binnen te zitten maar we doen het niet omdat het reuzen boeiend is ofzo, althans ik niet. Na een halfuurtje heb ik het alweer gezien. Ook een boek/tijdschrift/krant kan mij niet voldoende vertier bieden om mij uren buiten te vermaken. Na een tijdje heb ik dat lezen ook wel weer gehad. Lezen doe ik graag voor het slapen gaan maar ik ga niet een heel boek uitlezen omdat ik zo nodig buiten moet zitten.
Bovendien vind ik het zeer onpraktisch om in mijn rolstoel buiten in de zon de zon een beetje te aanbidden. Een rolstoel bestaat uit verschillende materialen. Waarvan de meeste zeer nauwkeurig, zorgvuldig en ook wel doeltreffend zijn uitgekozen. Echter, dat geldt niet voor alle materialen. Zo vraag ik mij af welk sadistisch persoon (want dat is het!) ooit heeft bedacht om de armleggers met kunstleer of sky achtig materiaal te bekleden. Dat materiaal wordt namelijk heet in de zon en aangezien je bij het brons bruin worden hoofdzakelijk iets aan hebt met korte of geen mouw draagt zoiets niet bij aan het comfort.
Het zorgt wel voor de nodige afleiding maar de verveling blijft.
In mijn strijd tegen die verveling hebben zowel laptop als Ipad het al afgelegd vanwege de lichtinval en het ontbreken van schaduw. Gelukkig bestaan er wel mp3-spelers en ervaar ik de op maandag al verlangde Donald Duck (ja, ik lees de Donald Duck. Nee, ik schaam mij daar niet voor. Hij komt pas op vrijdag) niet als lezen wat mijn verblijf buiten aanzienlijk kan verlengen. Bovendien bedenk ik nu mijn blogjes buiten.
Wat betreft mijn poging om de huid bij te kleuren wacht ik nu gewoon totdat roze/ wit in de mode raakt. Waarschijnlijk kan ik dan wel even
Dat heeft verschillende oorzaken. Iedere poging om mijn witte huid van een gezonde bruine kleur te voorzien eindigt in een deceptie. Mijn huid veranderd in een roze/ wit maanlandschap welk overigens niet jeukt. Iets wat niet bepaald stimulerend werkt. Later kleurt het wel in iets bruin/ geel achtigs maar eigenlijk mag het geen naam hebben. Bovendien is het na een gemiddelde douchebeurt alweer verdwenen.
Daarnaast ben ik te ongeduldig om de zon te aanbidden. Begrijp me goed, ik ben graag buiten. Maar dan moet ik wel wat doen. Bijvoorbeeld op een terrasje kletsen met vrienden of iets dergelijks. Gewoon buiten zitten om het buiten zitten en bruin te worden is helaas niet aan mij besteed. Ik verveel me wel na een halfuurtje. Want laten we eerlijk wezen gewoon buiten zitten om het buiten zitten is saai.
We zitten buiten omdat we het zonde vinden om bij mooi weer binnen te zitten maar we doen het niet omdat het reuzen boeiend is ofzo, althans ik niet. Na een halfuurtje heb ik het alweer gezien. Ook een boek/tijdschrift/krant kan mij niet voldoende vertier bieden om mij uren buiten te vermaken. Na een tijdje heb ik dat lezen ook wel weer gehad. Lezen doe ik graag voor het slapen gaan maar ik ga niet een heel boek uitlezen omdat ik zo nodig buiten moet zitten.
Bovendien vind ik het zeer onpraktisch om in mijn rolstoel buiten in de zon de zon een beetje te aanbidden. Een rolstoel bestaat uit verschillende materialen. Waarvan de meeste zeer nauwkeurig, zorgvuldig en ook wel doeltreffend zijn uitgekozen. Echter, dat geldt niet voor alle materialen. Zo vraag ik mij af welk sadistisch persoon (want dat is het!) ooit heeft bedacht om de armleggers met kunstleer of sky achtig materiaal te bekleden. Dat materiaal wordt namelijk heet in de zon en aangezien je bij het brons bruin worden hoofdzakelijk iets aan hebt met korte of geen mouw draagt zoiets niet bij aan het comfort.
Het zorgt wel voor de nodige afleiding maar de verveling blijft.
In mijn strijd tegen die verveling hebben zowel laptop als Ipad het al afgelegd vanwege de lichtinval en het ontbreken van schaduw. Gelukkig bestaan er wel mp3-spelers en ervaar ik de op maandag al verlangde Donald Duck (ja, ik lees de Donald Duck. Nee, ik schaam mij daar niet voor. Hij komt pas op vrijdag) niet als lezen wat mijn verblijf buiten aanzienlijk kan verlengen. Bovendien bedenk ik nu mijn blogjes buiten.
Wat betreft mijn poging om de huid bij te kleuren wacht ik nu gewoon totdat roze/ wit in de mode raakt. Waarschijnlijk kan ik dan wel even
Reacties
Een reactie posten