Doorgaan naar hoofdcontent

Veranderschuw.

Ik ben veranderschuw. Laat ik het zo zeggen veranderingen en ik zijn een beetje als de doodse stilte die valt als je een grap maakt die alleen jij begrijpt of denkt te begrijpen, niet onoverkomelijk maar je hebt het liever niet. Aan de andere kant is het als dat stadiondak wat bezwijkt onder zonnecollectoren, als dat toch gebeurt, dan maar op een dag dat er niemand is. Verandering is niet verkeerd en zaken moeten zeker niet blijven zoals ze zijn.

Maar zijn sommige veranderingen wel zo handig? Zo zit ik al een tijd te klooien op mijn Iphone om apps te verwijderen. Voordat de Apple-bashers gaan komen en stellen dat ik over moet stappen op Android, heb er nooit mee gewerkt dus ook daarop weet ik niet hoe ik apps moet verwijderen. Vroeger bleef je lang op een appje drukken en dan begon deze te bibberen en leek te roepen, niet mij ,niet mij ! En dat ene appje niet alleen hé. Allemaal stuk voor stuk gingen ze bibberen. Soms deed ik dat gewoon voor de lol, ik heb weinig nodig om machtsbelust te raken (lees hier een moehahaha, alla dr. Evil in de Austin Powers films).

Maar als je dat nu doet kan je een app delen. Waarom zou ik Tinder willen delen (geintje, gebruik ik niet, nee, echt niet) Zijn er mensen die hun apps delen en met welk doel? Zo moeilijk is het toch niet om een app te vinden? Bovendien verwijderen is veel leuker.
"Een Nobelprijs voor vleesconsumptie vind ik te ver gaan maar ik zeg graag gedaan."
Er zijn ook veranderingen waar wij niet om heen kunnen. De vleesconsumptie zal minder worden, is al minder geworden als je de cijfers mag geloven. Ik zal de laatste der carnivoren zijn die nog aan een spareribbotje knabbelt, vrees ik.  Ik kan daar natuurlijk allerlei redenen voor bedenken. Ik ben dol op vlees. Dus als we de veestapel toch moeten inkrimpen ben ik voorstander van kweekvlees. Omdat te stimuleren moet het huidige vlees op.

“Is er nog vlees? Nee, André is weer aan het barbecueën, Alweer? Dan moeten we het vlees zelf maar gaan kweken….” Ik ben als het ware de stok, of nee de complete boomstam achter de deur voor kweekvlees. Een Nobelprijs voor vleesconsumptie vind ik te ver gaan maar ik zeg graag gedaan. Zeg nou zelf hoe gaaf zou het zijn als een landelijke supermarkt in plaats van moestuintjes vleeslaboratoria zou gaan uitdelen. Geweldig toch? Al stonden die kinderen 3 rijen dik om vlees laboratoria te roepen, ik zou snel naar huis gaan om al daar mijn Black angus steak te kweken.

Zover zal het niet komen, ook ik zal meer aan de op bieten, bonen of soja gerelateerde vleesvervanger moeten. Wel jammer want ik denk dat de vleeslaboratoria een daverend succes zou zijn voor die supermarktketen. Het zal vast wel  goed komen het is geen verkeerde verandering, maar toch. Vooralsnog blijf ik even veranderschuw met het besef dat de stilte die valt na een grap ook wel eens aan de stilte kan liggen in plaats van de grap.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.