Doorgaan naar hoofdcontent

Brief aan Scarlett Johansson.



Lieve Scarlett,


Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Het is heel beroerd dat kenbaar jouw telefoon gehacked is. Ik ga dat absoluut ook niet goed praten. Het is afschuwelijk. Maar het zorgwekkendste van dit alles vind ik dat iedereen nu weet dat jij kenbaar naaktfoto’s van jezelf in je eigen smartphone hebt. De vraag die mij al dagen kwelt is… WAAROM?!?!?!? Ik kan mij niet indenken dat ik naaktfoto’s van mijzelf in mijn eigen telefoon zou terug vinden. Dat heeft vooral te maken met het feit dat deze foto’s niet bestaan Maar al zouden die foto’s überhaupt gemaakt zijn, dan nog zou ik ze niet in mijn mobiel hebben. Wat zou ik er mee moeten?


Mijn eigen lichaam doet mij niet zoveel. Ik heb ook geen behoefte om de foto’s aan andere mensen te laten zien. Andere mensen hebben daar ook  geen behoefte aan. In tegenstelling tot bij de foto’s van jou, kunnen anderen misselijk worden bij het bekijken van foto’s waar ik geheel naakt op poseer. Heeft iets met borsthaar te maken geloof ik. Wellicht ben ik zelf dan ook niet het juiste voorbeeld, maar ik kan mij niet indenken dat vrienden die jouw schoonheid benaderen van zichzelf naaktfoto’s op hun smartphone hebben. Nu hoef ik niet alles van hun te weten maar ik verwacht dat gewoon niet van hen.


Graag kom ik terug op de vraag waarom. Ik kan heel goed begrijpen dat jij trots bent op je eigen lichaam. Dat zou ik ook zijn als ik zo’n lichaam had. Ik kan me dan ook nog wel voorstellen dat je jezelf graag naakt ziet. Ik denk dat heel veel mensen jou nu graag naakt zien. Maar wil jij jezelf zo graag naakt zien dat je dat 24/7 en overal moet kunnen zien? Is schoonheid dan zo verslavend?


Het is heel vervelend dat deze foto’s  op straat liggen. Al denk ik wel dat de schade beperkt blijft tot de schaamte die jij nu ongetwijfeld zal voelen. Neem van mij aan dat jou dit moment langer bij zal blijven dan de rest van de wereld. Dat zagen we ook met Patricia Paay, al kan ik niet ontkennen dat de rest van de wereld haar foto’s dwangmatig uit het hoofd heeft moeten wissen. Als jij met die Oscar in de handen staat (ooit) heeft niemand het er nog over.


Liefs, André

Reacties

Populaire posts van deze blog

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.