Lieve Oma,

Simon & Garfunkel klinkt in mijn hoofd “And here's to you, Mrs. Robinson
Jesus loves you more than you will know”. Toegeven, mogelijk niet uw muzieksmaak, wellicht zelfs verre van dat.  Maar als het op iemand van toepassing is dan is dat niet op Mrs. Robinson maar op u, Mrs. Van de Beek. Als we op zondag te vroeg binnen kwamen ging de vinger naar de mond totdat de dominee, via de kerktelefoon, uitgesproken was. Daarna was er alle tijd, koffie en speculaas.

Ik hoop dat u vandaag uw rust heeft gevonden.  Hoe moeilijk het voor ons misschien is, het is een welverdiende rust. Het is goed. U was een liefdevolle oma. Misschien zelfs een cliché oma. Dat bedoel ik niet vervelend. Laten we de clichés prijzen, zolang ze maar niet worden beoefend door journalisten, politici of mensen die zich interessanter vinden dan dat ze werkelijk zijn. Voor grootouders gelden uitzonderingen.

U was een oma waar geen lusje van je jas kapot bleef, waarmee je koekjes kon bakken, waarvan je een zelfgebreide muts kon krijgen, geitjes mee ging voeren, zelfgemaakte appeltaart mee ging eten en spelletjes mee kon spelen. Die ik overigens altijd won want op het moment dat ik nog één kaart nodig had voor een kwartet kwam er altijd de vraag van u of ik uw kaart kon gebruiken want u kon er toch niets mee.

Alles werd op de foto gezet. Ieder moment werd vastgelegd. Er hoefde maar iets bijzonders te zijn of de camera kwam uit de tas. De foto’s werden altijd getoond aan de familie, niet op social media of op de tablet, maar in een fotoboekje en soms waren er extra afdrukken die je in een plastic hoesje meekreeg. Oké, je kreeg er geen likes op maar het was wel waardevol.

Later kwamen de mooie gesprekken. Over vroeger maar ook over nu, wat later weer vroeger werd. Ik weet nog dat u mij vertelde over hoe trots u was op uw kinderen, dat ze altijd voor elkaar klaar stonden. Dat beaamde ik. De collectie “kan ik altijd nog gebruiken” van mijn vader, een kippenschuur vol, werd opgeruimd en we kregen alle hulp die we ons maar konden wensen.

Uit die gesprekken bleek altijd de oprechte interesse. U was oprecht benieuwd naar hoe het ging en ook naar wat voor een werk ik deed. Toen ik vertelde dat ik uitkeringen gaf aan mensen vroeg u of zo’n uitkering niet iets voor u was. Toen ik u wat meer vertelde over wat de uitkering inhield begreep u dat u er niet voor in aanmerking zou komen. Nog nooit werd een afwijzing op een uitkering zo liefdevol geaccepteerd.

Misschien begreep u later niet zo goed meer waar het over ging maar omdat begrip geen voorwaarde voor interesse hoeft te zijn bleef u geïnteresseerd, een wijze les voor velen, ook voor mij.  Altijd het beste met de medemens voor hebben. Simon & Garfunkel kunnen Van de Beek  vast niet goed uitspreken, vandaar dat ze zingen over Mrs. Robinson.