Notitieblog voor fictieve waarheid

Al enkele weken doe ik twee dagen in de week vrijwilligerswerk bij de wijkinformatiewinkel van Portes ... Leuk werk en laten we eerlijk wezen het houdt mij ook nog eens van de straat wat ook heel belangrijk is want als ik op straat zou belanden zou ik het ook maar verdomd koud hebben... toch? Het is altijd wel een hele rit om daar te komen. Dat heeft te maken met een viertal factoren: 1. Ik heb een hele grote bus (valt best mee, we hebben het over een Mercedes Sprinter, het is mijn gevoel waarover we het dan hebben). 2. Op de locatie waar ik moet wezen zijn vrij kleine parkeerplekken. 3. Parkeren is niet mijn aller aller aller sterkste punt, ook het wegrijden ervaar ik als tricky, al word ik in beide wel wat beter. 4. Met de bus ben je gewoon sneller in en uit de stad. Bijkomend punt is dat ik het alternatief wat ik nu heb ook nog wel weer leuk vind. Ik rij nu met mijn eigen bus naar de uithof alwaar ik mijn bus parkeer. Daar stap ik op de stadsbus wat echt super makkelijk gaat met u

Het was ergens eind 2007,8 begin 2008 dat ik kennis maakte met K's choice. Behoorlijk laat want de succesjaren van de band lagen op dat moment al achter ons. Ik zou eind januari naar de vrienden van Amstel live gaan en ik bekeek de playlist. Allemaal bekende namen, Leaf, Guus Meeuwis, Di-rect, Acda en de Munnik en nog vele anderen. Ook één tot dan toe onbekende van mij, ene Sarah Bettens. Na kort googlen kwam ik er achter dat zij de frontvrouw was/is van de Belgische rockformatie K's choice. 2003 stopte deze band er mee maar volgende maand komt er nieuw werk. Het bekendste nummer van hen is ongetwijfeld not an addict. Dit nummer werd dan ik ook gespeeld op de vrienden van Amstel live met Di-rect wat, zoals dat vaker gebeurt bij goede live acts, kippenvel opleverde. Het was een ohja moment. Het nummer kwam mij inderdaad bekend voor. Dat mocht ook wel want het nummer werd in de jaren '90 internationale hit tot in de Verenigde staten aan toe. Ik besloot die avond dat als ik oo

Op vrijdag 5 februari 2010 werd er op dit weblog in het blog Eurovisierelfestival... beweerd dat er van het lied sjallalalalalie van vader Abraham geen goed nummer te maken is. Er zou in het desbetreffende blog zelf beweerd worden dat een dergelijke opgave zelfs voor Coldplay en U2 te zwaar zou zijn. Recente ontwikkelingen heeft de maker van dit blog doen bewegen om terug te komen op het hierboven gestelde te herzien. De band the Emanon Project is er in geslaagd om van het veel besproken lied een lied te maken welk op zijn minst best goed in het gehoor ligt. Op de vraag of het een toplied is kan men verschillend denken... Oordeelt u zelf! Het notitieblog van André hoopt bij deze alle onduidelijkheid uit de wereld geholpen te hebben.

Waar een klein land klein in kan zijn. Dit weekend is er het Nederlandse songfestival. Tijdens dit festival wordt er besloten welke versie van het veel bekritiseerde lied van vader Abraham naar het Eurovisiesongfestival mag. Er is veel kritiek op het lied, is dit terecht? ja, volkomen terecht. Oké, ik geef toe de echte versie hebben we dus nog niet gehoord, maar een lied met de tekst sjalalalalie en andere zinnen in die strekking is echt niet tot iets fatsoenlijks om te bouwen. Het zou zelfs Coldplay of U2 niet lukken. Bovendien worden de artiesten begeleidt door Frans Bauer en consorten welke over het algemeen niet bekend staan om hun geweldige vlotte nummers. Al met al lijkt het nummer geen goede inzending te worden. De kritiek klopt dus. Vader Abraham is pissig en eerlijk gezegd kan ik me dat wel voorstellen. Al 10 jaar lang hebben we geen goede inzending voor het Eurovisiesongfestival gehad dus waarom zou dat nu, uitgerekend nadat Vader Abraham een creatieve bui heeft gehad, wel