Al enkele weken doe ik twee dagen in de week vrijwilligerswerk bij de wijkinformatiewinkel van Portes... Leuk werk en laten we eerlijk wezen het houdt mij ook nog eens van de straat wat ook heel belangrijk is want als ik op straat zou belanden zou ik het ook maar verdomd koud hebben... toch?
Het is altijd wel een hele rit om daar te komen. Dat heeft te maken met een viertal factoren:
1. Ik heb een hele grote bus (valt best mee, we hebben het over een Mercedes Sprinter, het is mijn gevoel waarover we het dan hebben).
2. Op de locatie waar ik moet wezen zijn vrij kleine parkeerplekken.
3. Parkeren is niet mijn aller aller aller sterkste punt, ook het wegrijden ervaar ik als tricky, al word ik in beide wel wat beter.
4. Met de bus ben je gewoon sneller in en uit de stad.
Bijkomend punt is dat ik het alternatief wat ik nu heb ook nog wel weer leuk vind. Ik rij nu met mijn eigen bus naar de uithof alwaar ik mijn bus parkeer. Daar stap ik op de stadsbus wat echt super makkelijk gaat met uit en op rij klep. Het laatste eindje rij ik dan zelf met mijn rolstoel.... Wat ook een onwijze survival is omdat een deel is open gebroken dus aan avontuur in mijn leven compleet geen gebrek!!! en dat is ook wel fijn!
De eerste keer dat ik alleen met de bus ging was ik behoorlijk zenuwachtig... gewoon het was mijn eerste keer alleen, je weet wel hoe je je dan voelt. Heel onzeker enzo. Maar het viel echt reuze mee! Ik ging nog heel braaf achterstevoren zitten zoals op de sticker stond aangegeven... Nu doe ik dat al lang niet meer. dat is namelijk heel ingewikkeld. Al neemt dat wel een deel van het avontuur weg. Als je zit zoals het moet voelt het als een achtbaan. De eerste keer schreeuwde ik ook als een wulps tiener meisje in een achtbaan WIEEEE en WOEEE met meewavende armen in de bochten (als een hysterische Frans Bauer fan) totdat de chauffeur mij welgemeend toe riep "Hee achterlijke gladiool stop daar is mee". Kortom ik was in Utrecht en bovendien ook bij mijn halte.
De bus heeft ook een heel sociaal gebeuren over zich. Zoals laatst een vrouw van mijn leeftijd in de bus kwam die in het bankje schuin voor mij ging zitten. Ze moest bellen maar omdat de bus bijzonder leeg was en ze ook niet zachtjes praatte kon ik dat gesprek volgen en omdat ik dat kon deed ik dat dan ook maar. De vrouw belde naar haar huisarts en kreeg de assistente aan de lijn. De vrouw had een blaasontsteking, althans dat vermoedde ze omdat ze dat al eens eerder had gehad. Ze moest telkens heel nodig naar het toilet maar er kwam dan iedere keer maar een beetje uit, de urine scheen nogal sterk te ruiken en iedere keer bij het plassen had ze een branderig gevoel aan het eind. Heel vervelend allemaal. Voor de vrouw werd een receptje gemaakt die ze aan het einde van de ochtend kon komen ophalen.
Zijn deze gesprekken hinderlijk? Nee totaal niet, het biedt zelfs mogelijkheden voor een goed gesprek. Ik heb de vrouw geadviseerd om veel bier te gaan drinken dan spoelt het tenminste lekker door. Mocht ze geen bier lusten raadde ik haar vlierbessensap aan. Geen flauw idee of het helpt maar het klinkt wel super gezond. Toen ze op haar bestemming was wenste ik haar veel beterschap. Echt vrolijk keek ze niet maar dat zou ik ook niet doen met een blaasontsteking, maar de reis met de bus had haar wel weer een paar goed bedoelde adviezen opgeleverd.
Dat maakt de bus praktisch, snel en leerzaam. Als je nu niet met de bus wilt gaan reizen snap ik het ook niet meer.
bron foto
Euh ........ ik ben werkelijk zo ani-bus dat zelfs dit vermakelijke stukje me niet van mening kan doen veranderen. Solly ....:-)
BeantwoordenVerwijderen