In de afgelopen week heb ik mijn verband wat in en om mijn oor zat vervloekt op twitter. Het verband zou mij haten. Iets moet het hebben van een twitter account immers legitimeren. Het verband na een ooroperatie is niet bepaald het hoogtepunt van het hele gedoe bij een ooroperatie. Dat is eigenlijk de narcose, zie daarvoor één van mijn eerdere blogs.
Laat ik beginnen met het beschrijven van het verband. Je kan het best denken aan een piratenfeestje. Je kent het vast nog wel. Het ooglapje. Een zwartklepje vastgeniet aan een elastiekje, wat altijd kappot ging. Of gebeurde dat alleen bij mij? Nou in principe is dat het maar dan groter, witter en het was niet zo snel kappot te krijgen. Alhoewel aan het eind van de week was het elastische er een beetje van af en gleed het verband regelmatig voor mijn ogen. Zeer irritant zo was ik bij vlagen naast slechthorend ook nog eens slechtziend.
Wat het verband daarnaast nog vervelender maakt is de functie van het verband. Kijk, als er in je oor geboord wordt dan komt er uiteindelijk bloed vrij. Niet dat het spettert ofzo, alhoewel ik dat ook niet helemaal zeker weet. Maar bij zo’n ooroperatie ontstaat er een wond dat steriel moet blijven. Daarom komt er verband op zodat het rustig kan helen. Echter na de operatie zal het verband enigszins vies worden. Zolang dat nog een beetje vochtig blijft is er niets aan de hand. Maar als dat op begint te drogen wordt het verband hard en voelt het als schuurpapier voor de oorschelp.
Dan heb ik het alleen nog maar over het uitwendige gedeelte. Inwendig wordt er ook verband aangebracht, een tampon. Overigens niet te vergelijken met de drogisterijtampon. Volgens de fabrikant van de drogisterijtampon heeft de drogisterijtampon allerlei vernuftigheden waardoor de eigentijdse vrouw zich gewoon lekker de eigentijdse vrouw kan blijven voelen. Nou kan ik u niet vertellen hoe een eigentijdse vrouw zich voelt maar ik kan mij niet indenken dat een kloppende, lawaaimakende, opdrogende en dus schurende tampon ervoor zorgt dat ik mij voel als een eigentijdse vrouw. Overigens zou ik mij dat ook niet kunnen indenken als er een drogisterijtampon in mijn oor zou zitten.
Ik was dus blij dat het kreng, want dat was het, verwijderd werd. Blij werd ik het kamertje van mijn KNO-arts binnengereden. Het zou voelen als een soort van bevrijding. Het uitwendige verband werd verwijderd, ik werd bijna emotioneel. Mijn gepolijste oor was weer zichtbaar. Ook werden mijn wenkbrauwen niet meer in een Frank de Boer frons gedrukt werden. Toen het echte werk. Mijn KNO-arts vertelde mij dat dit wel even gevoelig kon worden. Ik zette mij schrap en er ontsnapte een lichte doch scherpe steek uit mijn oor. Ik keek en zag een dikke, roodkleurende worm. Het zag er onsmakelijk uit, stonk, probeerde mij pijn te doen. Het haatte mij. Maar aan de andere kant wat zou ik doen als ik een week lang in mijn eigen oor zou zijn opgesloten?
Laat ik beginnen met het beschrijven van het verband. Je kan het best denken aan een piratenfeestje. Je kent het vast nog wel. Het ooglapje. Een zwartklepje vastgeniet aan een elastiekje, wat altijd kappot ging. Of gebeurde dat alleen bij mij? Nou in principe is dat het maar dan groter, witter en het was niet zo snel kappot te krijgen. Alhoewel aan het eind van de week was het elastische er een beetje van af en gleed het verband regelmatig voor mijn ogen. Zeer irritant zo was ik bij vlagen naast slechthorend ook nog eens slechtziend.
Wat het verband daarnaast nog vervelender maakt is de functie van het verband. Kijk, als er in je oor geboord wordt dan komt er uiteindelijk bloed vrij. Niet dat het spettert ofzo, alhoewel ik dat ook niet helemaal zeker weet. Maar bij zo’n ooroperatie ontstaat er een wond dat steriel moet blijven. Daarom komt er verband op zodat het rustig kan helen. Echter na de operatie zal het verband enigszins vies worden. Zolang dat nog een beetje vochtig blijft is er niets aan de hand. Maar als dat op begint te drogen wordt het verband hard en voelt het als schuurpapier voor de oorschelp.
Dan heb ik het alleen nog maar over het uitwendige gedeelte. Inwendig wordt er ook verband aangebracht, een tampon. Overigens niet te vergelijken met de drogisterijtampon. Volgens de fabrikant van de drogisterijtampon heeft de drogisterijtampon allerlei vernuftigheden waardoor de eigentijdse vrouw zich gewoon lekker de eigentijdse vrouw kan blijven voelen. Nou kan ik u niet vertellen hoe een eigentijdse vrouw zich voelt maar ik kan mij niet indenken dat een kloppende, lawaaimakende, opdrogende en dus schurende tampon ervoor zorgt dat ik mij voel als een eigentijdse vrouw. Overigens zou ik mij dat ook niet kunnen indenken als er een drogisterijtampon in mijn oor zou zitten.
Ik was dus blij dat het kreng, want dat was het, verwijderd werd. Blij werd ik het kamertje van mijn KNO-arts binnengereden. Het zou voelen als een soort van bevrijding. Het uitwendige verband werd verwijderd, ik werd bijna emotioneel. Mijn gepolijste oor was weer zichtbaar. Ook werden mijn wenkbrauwen niet meer in een Frank de Boer frons gedrukt werden. Toen het echte werk. Mijn KNO-arts vertelde mij dat dit wel even gevoelig kon worden. Ik zette mij schrap en er ontsnapte een lichte doch scherpe steek uit mijn oor. Ik keek en zag een dikke, roodkleurende worm. Het zag er onsmakelijk uit, stonk, probeerde mij pijn te doen. Het haatte mij. Maar aan de andere kant wat zou ik doen als ik een week lang in mijn eigen oor zou zijn opgesloten?
Reacties
Een reactie posten