Doorgaan naar hoofdcontent

Maakt geld gelukkig?

Die vraag zal onbeantwoord blijven, de vraag waar het werkelijk om gaat is maakt geld seniel? Het antwoord daarop is ja. Op het moment van schrijven is het zaterdagavond, de avond waarop Nederland 1 een perfecte televisieavond op de buis weet te brengen. De avond begint om half 9 met André van Duin, zijn humor is flauw maar zeer vermakelijk. Hij wordt opgevolgd door Koefnoen die de actualiteit op de hak neemt, zeer geestig. Maar de tranen rollen pas echt over de wangen bij het programma ‘bij ons in de PC’ van Jort Kelder.

Het programma waarbij alle vooroordelen over de high society waarheid blijken te zijn. Daarbij heb ik het niet over het geklets over handtasjes, hondenkledij en zelfs niet over de wannabe neger (gevalletje zonder zonnebank geen leven), compleet met ijswit gebleekte tanden die in een tijdsbestek van plusminus 20 seconden 3 keer zegt dat het ergens in de wereld wel ‘happy hour’ moet zijn. In een Vogelaarwijk heet dit alcoholisme, In de PC, of soortgelijke buurt elders heet dit netwerken.

Nee ,daarover heb ik het dan niet. Waar heb ik het dan wel over? Over de zaken die voor deze doelgroep te koop zijn en omdat ze te koop zijn dus ook gekocht worden. zo werd er een shampoo aangeprezen welke € 275,- kost… voor alle duidelijkheid we hebben het hier over een goedje wat in je haar wordt gesmeerd en uiteindelijk in de gootsteen weer verdwijnt. Het is zo duur omdat er vitaminen van de truffelschil in zit en omdat er voor de glans diamantsof in verwerkt is. Voor dat geld is de shampoo wel voor elk haartype geschikt.

Kan het erger? Ja, het kan erger. Er was ook een pan in de aanbieding. Tefal blijkt namelijk voor deze doelgroep niet goed genoeg te zijn. Als je succes hebt (gehad) moet je namelijk een pan hebben met meer klasse. Een pan waarmee je voor de dag kan komen. Een pan met een waarde van € 200.000,-. We hebben het hier over een potentiële doelgroep welke om half 11 s’ochtends al roept dat het ergens in de wereld al happy hour is en dus waarschijnlijk te lam zal zijn om zelf te koken en dus in restaurant Braakhekke aanschuift voor een degelijke biefstuk. Daarover is nagedacht door de pannenfirma, de pan is tevens goed bruikbaar als fruitschaal.
Gelukkig is er een midden tussen armoede en rijkdom.

Photo by Poolie http://www.flickr.com/photos/poolie/188698040/

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.