Nachtzuster.

Voor twee weken terug heb ik mijn derde ooroperatie in drie jaar tijd gehad. Gelukkig lijkt het vooralsnog de laatste te zijn, althans de ontsteking lijkt te zijn verdwenen. Eind goed al goed dus…  Ik denk nog vaak terug aan de eerste operatie, die was gewoon raar. Het was eng maar het viel ook wel weer mee. In de eerste plaats had dat te maken met mijn bizar ernstig verwachtingspatroon “het zal niet de eerste keer zijn dat ze er wat achterlaten, een scalpel ofzo”of “als ik maar geen aangezichtsverlamming krijg”. De laatste van de twee was het meest reëel. Beide kwamen niet uit.

Daarnaast werd ik bijzonder goed opgevangen door de verpleegkundigen, of beter gezegd, één verpleegkundige. Ik had na de operatie vrij veel geslapen en dan ben je dus wakker in de nacht. Het probleem van mij en lang wakker zijn is dat ik op een gegeven moment moet plassen, waardoor ik dus wakker blijf. Vroeg of laat druk je dan toch op het knopje wat een verpleegster doet verschijnen. Wat was ik blij dat ik dat gedaan had. Vrij snel kwam er een verpleegster naar me toe. Het was de mooiste vrouw die ik ooit had mogen aanschouwen, al durf ik niet te ontkennen dat uitwerkingen van de narcose hier wellicht zijn invloed op had.

Ze stelde zich aan mij voor en aangezien ik geen betere openingszin wist dan “heey ik heb een tampon in mijn oor, wil je hem zien?” besloot ik mij ook maar gewoon voor te stellen. Ze hielp mij overeind en nadat ik klaar was vroeg ze heel lief of ik pijn had. Natuurlijk, mijn oor klopte en er zat een tampon in maar ik zei dat het wel goed te houden was. Ik hield mij groot en zij zag dat. Ze zei met een paar uur mag je je volgende paracetamol. De wijze waarop ze dat zei had al een verdovende werking. Ze vroeg hoe ik weer wilde gaan liggen waarop ik heel nonchalant zei “nou gewoon”en ik voegde de daad bij het woord. Waarop zij in de lach schoot. Op dat moment wist ik het zeker dit was gewoon de ideale vrouw, ze lachte om me terwijl ik daar niet eens mijn best voor deed!

 Toen ze vroeg of ze nog wat voor mij kon betekenen moest ik mij inhouden om niet te vragen of ze met mij wilde trouwen. Je weet nooit hoe iemand daarop reageert. Ze zeggen niet altijd ja! De hele nacht kon ik niet meer slapen. Ik zocht maar naar redenen om haar weer op te kunnen roepen maar ik kwam niet verder dan haar tweemaal te verzoeken om mij om te draaien. Echt een band bouw je dan niet met elkaar op. Ik verheugde mij al op de volgende ochtend waarop mijn moeder kennis zou maken met haar toekomstige schoondochter. Maar helaas zat haar shift er alweer op. Zonder afscheid te nemen was ze gegaan. Dat deed pijn maar gelukkig mocht ik mijn paracetamol weer innemen.