Het was een jaar of 9 a 10 geleden toen ik, in het busje onderweg naar school, een licht romantisch riekend en in het hoofd hangend popnummer hoorde. Het was echt zo'n nummer waar je vrolijk van werd. Ik had spontaan zin in school... Wat best opmerkelijk was want ik was puber en ik had geen in school en als ik dat wel had ik het toch niet want ik zat met andere pubers in de klas waarbij het een soort modegril was om geen zin in school te hebben... Niet dat het ook maar iets logisch was maar hey, we waren immers pubers. Als wij ons niet tegen de maatschappij zouden afzetten (iets waar onze generatie sowieso niet zo goed in was als de generaties voor ons) dan zou de maatschappij compleet in elkaar sodemieteren.
Maar goed ik dwaal af. Ik heb het natuurlijk over het nummer Drops Of Jupiter van Train, een goede band waar we zeker nog meer van zouden horen.... Maar dat viel tegen... Behoorlijk tegen zelfs!
Totdat ik 9 a 10 jaar later, in mijn eigen bus, in de ochtendspits op de a28 stond. Op de radio werd het nummer Hey, Soul Sister van Train aangekondigd en met de eerste tonen die ik hoorde vond ik het ineens niet meer erg om in de ochtendspits te staan. Niet dat ik het erg vond om in de ochtendspits te staan maar andere wel en dat werkt aanstekelijk, als een modegril.
Maar het werd lente terwijl het nog vroor. De ukelele speelde vrolijke klanken en de kachel (of hoe heet dat ook heet in een auto?) in mijn bus kon 5 graden lager gezet worden. Ook de stem van Patrick Monathan heeft iets zomers. En laten we eerlijk wezen zo lang dat nummer in de top 40 staat is het weer er alleen maar beter op geworden! Nog niet overtuigd zie dan zelf de onofficiële clip van Hey, Soul Sister van Train:
Maar goed ik dwaal af. Ik heb het natuurlijk over het nummer Drops Of Jupiter van Train, een goede band waar we zeker nog meer van zouden horen.... Maar dat viel tegen... Behoorlijk tegen zelfs!
Totdat ik 9 a 10 jaar later, in mijn eigen bus, in de ochtendspits op de a28 stond. Op de radio werd het nummer Hey, Soul Sister van Train aangekondigd en met de eerste tonen die ik hoorde vond ik het ineens niet meer erg om in de ochtendspits te staan. Niet dat ik het erg vond om in de ochtendspits te staan maar andere wel en dat werkt aanstekelijk, als een modegril.
Maar het werd lente terwijl het nog vroor. De ukelele speelde vrolijke klanken en de kachel (of hoe heet dat ook heet in een auto?) in mijn bus kon 5 graden lager gezet worden. Ook de stem van Patrick Monathan heeft iets zomers. En laten we eerlijk wezen zo lang dat nummer in de top 40 staat is het weer er alleen maar beter op geworden! Nog niet overtuigd zie dan zelf de onofficiële clip van Hey, Soul Sister van Train:
super leuke plaat..
BeantwoordenVerwijderen