Doorgaan naar hoofdcontent

Train- Hey, Soul Sister

Het was een jaar of 9 a 10 geleden toen ik, in het busje onderweg naar school, een licht romantisch riekend en in het hoofd hangend popnummer hoorde. Het was echt zo'n nummer waar je vrolijk van werd. Ik had spontaan zin in school... Wat best opmerkelijk was want ik was puber en ik had geen in school en als ik dat wel had ik het toch niet want ik zat met andere pubers in de klas waarbij het een soort modegril was om geen zin in school te hebben... Niet dat het ook maar iets logisch was maar hey, we waren immers pubers. Als wij ons niet tegen de maatschappij zouden afzetten (iets waar onze generatie sowieso niet zo goed in was als de generaties voor ons) dan zou de maatschappij compleet in elkaar sodemieteren.
Maar goed ik dwaal af. Ik heb het natuurlijk over het nummer Drops Of Jupiter van Train, een goede band waar we zeker nog meer van zouden horen.... Maar dat viel tegen... Behoorlijk tegen zelfs!
Totdat ik 9 a 10 jaar later, in mijn eigen bus, in de ochtendspits op de a28 stond. Op de radio werd het nummer Hey, Soul Sister van Train aangekondigd en met de eerste tonen die ik hoorde vond ik het ineens niet meer erg om in de ochtendspits te staan. Niet dat ik het erg vond om in de ochtendspits te staan maar andere wel en dat werkt aanstekelijk, als een modegril.
Maar het werd lente terwijl het nog vroor. De ukelele speelde vrolijke klanken en de kachel (of hoe heet dat ook heet in een auto?) in mijn bus kon 5 graden lager gezet worden. Ook de stem van Patrick Monathan heeft iets zomers. En laten we eerlijk wezen zo lang dat nummer in de top 40 staat is het weer er alleen maar beter op geworden! Nog niet overtuigd zie dan zelf de onofficiële clip van Hey, Soul Sister van Train:

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.