Doorgaan naar hoofdcontent

Het leed wat Ajax heet.

Waarschijnlijk ga ik mij met dit blog niet populair maken, vandaar dat ik Ajax bij deze feliciteer met hun dertigste (goed gedaan!!!) landstitel en daarmee hun derde ster. Na zeven jaar wachten is het dan toch gelukt. Dat is fijn voor Ajax minnend Nederland, maar het is niet alleen fijn voor Ajax minnend Nederland. Ook in Enschede, Eindhoven en zelfs Rotterdam kunnen ze de vlag uithangen.


Het is helemaal niet erg dat Ajax de titel een keertje niet wint. Sterker nog het is helemaal niet erg als Ajax zeven jaar lang de titel niet wint. Dat past namelijk niet bij de arrogantie van Ajax en dat zorgt er voor dat alles en iedereen wat ook met Ajax te maken heeft raar gaat doen. En dat is  vermakelijk! Maar na zeven jaar wordt het zielig, te zielig.  Ajax is namelijk de beste club van Nederland met de beste spelers van Nederland (zegt men) en daarom kan het daar niet aan liggen (denkt men). Zelfs niet als die club met die spelers zeven jaar lang geen kampioen wordt.

Kijk bij Feyenoord zijn ze al lang geen kampioen meer geweest. Het gaat ook nog lang duren voordat ze dat gaan worden. Daarover hoor je niemand klagen. Ze hebben namelijk gegokt en verloren. Daardoor zijn ze zwaar blut geraakt en zat iedereen die gevoel heeft met Feyenoord met samen geknepen billen omdat ze vreesde voor degradatie voetbal. Maakt niet uit. Er komen hopelijk betere tijden. Bij Ajax werkt dat toch net wat anders. Een slecht resultaat ligt zelden aan de club. Het ligt aan bijzaken, waardoor er paniek ontstaat.

Zo ligt het aan de scheidsrechter waarvan er in Nederland nooit één met kennis van voetbal is als Ajax moet spelen. Jaren geleden hadden ze ook zo’n periode. Toen zagen de bestuurders al een mindere periode aan komen en hebben ze een stadion laten bouwen waar een hele slechte grasmat in werd gelegd. Zo kon men de eigen selectie ontzien en het gras de schuld geven. Toen dat niet meer werkte kwam men erachter dat men de trainer als pispaal kon gebruiken (bel- Chinezen kenden ze toen blijkbaar nog niet) en toen dat naar verloop van trainers (en jaren) ook niet meer afdoende bleek lag het aan de directie en het bestuur.  Dat gezeur is triest. Je bent gewoon eens niet de beste van Nederland, dat heet competitie.  

Het leuke is nu wel dat ze bij Ajax denken dat ze die titel volledig aan hun zelf te danken hebben. De blunders van andere clubs, het in kakken van PSV en het collectief falen van FC Twente tijdens de kampioenswedstrijd zijn volledig vergeten. Natuurlijk Ajax heeft zich knap herpakt en ik durf de woorden “Lucky Ajax” niet op dit blog te zetten maar er waren wel wat externe factoren die parten speelde. Of toch niet?  Zijn de wegen van Cruijff zo ondoorgrondelijk dat het vertrek van de spelmaker van PSV naar Barcelona meerdere redenen had dan dat het een goede aanvulling voor Barcelona zou zijn?

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.