Doorgaan naar hoofdcontent

Moederdag!

Moederdag, als ik al niet kalende was zou ik het er spontaan van worden. Iets wat door de commercie in het leven is geroepen (en anders wel wordt uitgebuit) noopt mij tot hopeloosheid. Toch doe ik ieder jaar weer mijn best en besef ik dat ik eigenlijk niet zo’n moeilijke moeder heb. Ze weet dat ik haar, ondanks het ontbreken van enig vergelijkingsmateriaal, de beste moeder van de wereld vind en dat maakt haar gelukkig. Toch wil je dat met Moederdag extra onderstrepen. Want zeg nou zelf je wil gewoon niet dat kind zijn wat Moederdag overslaat.

Misschien principieel niet, maar vooral niet vanwege de consequenties! Ieder kind weet dat hoe hard de moeder het ook ontkent dat het overslaan van Moederdag vervelend kan zijn, zowel voor moeder als kind. Zeker als je 16 jaar na dato, op je verjaardag, door een niet nader te noemen vrouw wordt herinnert aan het feit dat je ooit “iets”bent vergeten. Dat wil je niet.

Ik begrijp dat het best lastig kan zijn om het perfecte moedersdag cadeau te vinden. Vroeger, als kind, was dat nog heel simpel. Je knutselde iets, je gaf het aan je moeder en je vertelde wat het was of moest zijn. Daar kom je naarmate je ouder wordt niet meer mee weg. Om de nodige stress tussen en misschien zelfs nijd tussen kind en moeder tegen te gaan ben ik bereid om mij tot alle moeders te wenden op mijn blog.

Lieve moeder,

Omdat ik mijn eigen moeder altijd tutoyeer ben ik bereid dat nu ook te doen. Je zoon/ dochter of allebei. hij/ zij is je ontzettend dankbaar voor de liefde, aandacht, geduld, zorg, hulp, opvoeding, wederom geduld en bezorgdheid die je in je kind(eren) gestoken hebt. Dat wordt als bijzonder sympathiek ervaren. Daarom vind(t)(en) hij/zij dat daar ook wel eens een keer bij stil gestaan kan worden. Zelf kan ik mij geen betere dag bedenken dan Moederdag om dat ook daadwerkelijk te doen.

Wellicht zie je dit als een vanzelfsprekendheid, als “iets wat hoort bij het moederschap” Maar laat ik het zo zeggen ik moet er niet aan denken om voor andere mensen de was te doen. Bovendien als ik iets kook wordt er niet over geklaagd maar wordt het ook daadwerkelijk gegeten door diegene die mee eten. Daarnaast hoeft men mij s’nachts niet wakker te maken als het huis niet in de fik staat, bij jou hoefde ze maar te kikken als ze hun broek vol hadden of als ze honger hadden en je stond er gewoon.

Menigeen zou vervolgens blij zijn als men van zo’n iemand verlost is. Maar voor jou is het geen probleem als ze gewoon nog steeds weer terug komen voor een goed advies, een kopje koffie of gewoon wat aandacht. Dat is bewonderenswaardig! Moeder ben je voor het leven en jij draagt die rol met eer! Daar wil ik jou namens jouw kind(eren) van harte voor bedanken. Hij/zij hoopt dan ook dat je die rol nog lang met eer mag vervullen!

Liefs,

André van de Beek (de schrijver van het blog wat uw kind(eren) leest/ lezen of waar u zef op bent gekomen).

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.