Griep!

De laatste week van het afgelopen jaar had ik griep. Nu is griep een breed begrip maar ik had in elk geval griep gerelateerde klachten, of in elk geval koorts. Ik was zeg maar verkouden, misselijk (geen goede combi),  had keelpijn, geen stem meer, hoofdpijn, sliep veel, pijnlijke ledematen en koorts dus. Als dat geen griep is moet het wel heel dicht in de buurt van griep komen. Zeer hinderlijk en ik was ook nog eens heel druk. De griep kwam dus niet uit. Dat doet het al jaren niet meer trouwens. Sinds dat ik van de basisschool af ben komt griep bijzonder slecht uit. Daarom eist de griep af en toe gewoon mijn aandacht.

De griep is een vervelende vriend die iets te lang op je verjaardag blijft plakken en de stille hints dat het feestje voorbij is niet begrijpt of niet wil begrijpen. Ondanks dat wel een vriend. Dat klinkt misschien gek maar ik kan mij niet indenken dat mijn bed ooit lekkerder heeft gevoeld als toen ik laatst de griep had. Dat ligt niet aan het bed maar het komt door de griep. Het vervelende voor de griep is wel dat het bed met alle eer gaat strijken. Gelukkig weet ik beter. Ook een kruik en magnetronsloffen zijn van grotere waarden als ik griep heb. De met schapenwol gevoerde sloffen overigens niet. Ik heb medelijden met de schapen die de wol van de sloffen hebben gedragen. Wat moeten zij het koud gehad hebben.

De griep is een verplichte rustpauze, al was het maar omdat ik bij koorts de neiging krijg om super raar te dromen. Zo ook tijdens mijn afgelopen griepperiode. Ik was weer student en het vreemde was dat niemand mij kon vertellen wat voor een studie ik deed. Mijzelf kon het ook niet zoveel schelen want ik had griep. Tot overmaat van ramp sneuvelde mijn Ipad, gewoon omdat het op de grond viel. Met dat dat gebeurde kwam er een waanzinnig mooie naar mij toe. Niet zomaar een mooie vrouw maar echt een Doutze-eat-youre-hart-out mooie vrouw. Zij besloot mij te zoenen. Ik zoende voor het gemak maar terug en in mijzelf prees ik Apple voor de mogelijkheden die zij boden met de Ipad, waarschijnlijk zat dit in de laatste update.

De vrouw stopte met zoenen.  Ik zou haar die avond weer zien zei zij. Helaas zag ik haar niet meer want tegen die tijd was ik weer wakker geworden. Griep is namelijk niet oneindig. Nu ik een baan heb is dat maar goed ook want het zou mij zeer slecht uitkomen. Ik ben verzuimcoördinator geworden. Ik spreek nu dagelijks mensen die de griep hebben. Ze klinken zielig. Ik moet dan mijn best doen om niet de Wilders in mij naar boven te laten komen en het welbekende “doe eens normaal man!” te zeggen. Geniet van het bed, de warme douche, de rare dromen en bovenal de griep. Maar niet te lang, want je baas wil je ook weer een keer terug op het werk zien.