Doorgaan naar hoofdcontent

Doorgeslagen, het tweede deel.

We zijn met zijn alle doorgeslagen, dat doet mij goed. Dat betekent dus dat ik niet de enige ben. Voor een paar weken terug was ik bij een tuincentrum. Niet zo maar een tuincentrum maar één met knaagdieren en andere huisdierachtigen. Daarnaast kon men ook van alles vinden voor het huisdier naar keuze. Zo trof ik ook een schap aan waar kwispelbier werd aangeboden. Ja, het staat er echt en nee, ik verzin het niet. Hondenbier dus. Bier voor honden What’s next? Kattencognac? Goudviswhisky? Caviacava?  Kennelijk kopen wij het want het wordt echt verkocht.

Begrijp me niet verkeerd. Ik heb niets tegen dieren. Ik vind ze vaak ook nog leuk ook. Maar gaan we soms niet te ver in het leuk vinden van dieren? Hondenbier is uitgevonden omdat het zielig voor de hond zou zijn dat hij geen biertje zou kunnen drinken met zijn baas en de vrienden van de baas. Nu kloppen er twee zaken niet. In de eerste plaats geloof ik niet dat een baasje die behoefte heeft om bier te drinken met zijn hond veel vrienden heeft. In de tweede plaats denk ik niet dat een hond behoefte heeft om bier te kunnen drinken. Alhoewel, uitzonderingen zijn altijd mogelijk.

Bij een Chiuaua reu, die van zijn baasje rare jurkjes moet dragen omdat hij anders niet als volwaardig modeobject wordt beschouwd, vind ik het volkomen logisch dat die op een gegeven moment naar het bier grijpt. Echter, dan komt hij wel bedrogen uit, hondenbier heeft namelijk bijzonder weinig te maken met echt bier. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom Youp van ’t Hek het niet heeft genoemd in zijn oudejaarsconference.

In echt bier zit namelijk alcohol en koolzuur. Van alcohol wordt de hond dronken en koolzuur schijnt slecht voor de hond te zijn. Beide argumenten zouden voor mij een reden zijn om tot de conclusie te komen dat honden, in zijn geheel, geen behoefte hebben aan hondenbier. Gelukkig heb ik het niet voor het zeggen gehad want ik kon geen slechtere conclusie trekken! Koolzuur en alcohol zijn vervangen door rundvlees.

Dus je komt thuis als Chiuaua, uitgelachen door alle andere honden op de hondenuitlaatplaats vanwege je outfit. Je hebt zin in een biertje om je verdriet te verdrinken. Je krijgt een flesje kwispelbier en je kwispelt zo hard dat je , als chiuaua zijnde, bijna omvalt. Dan kom je tot de conclusie dat je geen bier maar lauwe, alcoholloze, schuimende rundvleesjus zit te drinken. Niet iets om vrolijk van te worden.

Wij mensen hebben de neiging om dieren te vermenselijken. Ook ik maak mij daar schuldig aan als ik met een muppetachtig stemmetje tegen mijn katten praat. Alsof de dieren anders denken dat ze er niet bij horen. Het is maar goed dat de dieren ons hierin totaal niet serieus nemen en ons aankijken met een blik alsof we echt doorgeslagen zijn. Anders was het, na het kwispelbier, gewoon een kwestie van tijd voordat er Chiuauaprozac op de markt zou komen. Geef ze dan maar eens ongelijk!

Reacties

  1. Slobbersaus! Saus voor over de brokken, zag ik laatst bij AH... ik zeg: gatverdamme! Onze hond zegt: "Geef mij maar een verse mop paardemest, baas. Daar wordt ik hardstikke gelukkig van." Hoe makkelijk kan het leven zijn als je gewoon naar je beestje zelf luistert... ;-)

    Mooi blogje weer, x Au3

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.