Gisteren mocht ik mee naar de huishoudbeurs. Vraag niet waarom, maar ik ging. De RAI in Amsterdam is de locatie voor deze beurs der kneuterende huisvrouwen en hun slaafse mannen. Op de heenweg kan je de mensen die naar de huishoudbeurs gaan, al onderscheiden van alle andere mensen. In de auto’s zie je vooral enthousiaste vrouwen en tevens een man met een gezicht wat dan al op wanhoop staat. Te voet zie je hoofdzakelijk de later in dit blog vervloekte trolleys.
De huishoudbeurs is een raar iets. Dat moet ook want het heeft een rare doelgroep, hierbij tel ik mezelf uiteraard mee. Dat geeft niks, ook voor de doelgroep van de huishoudbeurs moet er iets zijn waar men naar toe kan gaan, anders slaat men door. De huishoudbeurs is een soort rommelmarkt voor commerciële of commercieel achtige bedrijven, waarvoor de bezoeker eerst zijn of haar eigen huishoudbeurs moet trekken om deze überhaupt te kunnen betreden.
Als men zich eenmaal dit recht heeft toegedaan kan men diezelfde huishoudbeurs open trekken om waanzinnige aanbiedingen aan te schaffen. Het is namelijk niet zo dat de producten gratis zijn. De huishoudbeurs is een soort kruising tussen de Albert Hein en de Blokker waarvoor men, alvorens men mag losgaan op de dol dwaze dagen, entree moet betalen. De naam huishoudbeurs komt volgens mij ook van het aantal keer dat de huishoudbeurs getrokken dient te worden op die huishoudbeurs. Met huishouden heeft de huishoudbeurs namelijk niet zo veel te maken. Het had beter het hyperhuisvrouwenfestival of de trolleyparade kunnen heten.
Dat laatste was een raar fenomeen. De trolley, vaak niet groter dan een redelijke rugzak en ontworpen voor de oudere en of beperkte medemens maar daarnaast ook shockproof voor het gebruik door een hysterische huisvrouw. Het bleek vaak een struikblok voor een andere huishoudbeursbezoekster waarmee ook het ultieme huishoudbeursgenot teniet werd gedaan. Ikzelf vind dat nogal overdreven. Het is best aannemelijk om te stellen dat je beurs kan worden van de huishoudbeurs, een blauwe plek meer of minder valt dan ook niet op.
De trolley straalt een bepaald soort luiheid uit. Nu heb ik niets tegen luiheid, sterker nog vaak geniet ik er van. Maar zodra er een trolley bij komt kijken dan ga je wat mij betreft te ver. Mensen die een trolley op de huishoudbeurs gebruiken gaan naar een stand over racletten, oftewel smeltkaas om te horen dat het een schandaal is dat wij heden ten dagen niet meer racletten. De jeugd van tegenwoordig zou niet meer weten wat lekker is. Nu is dat laatste al discutabel. Maar dat is het zeker als het door iemand gezegd wordt die zeker niet ouder dan mijzelf is. Toch hingen de trolleys, en de gebruiksters daarvan, hem aan de lippen.
Geen van hen bedacht dat het absurd is om speciale kaas te kopen wat sneller zou smelten omdat kaas sowieso al de neiging heeft om te smelten. Een enkeling van hen was verstandig en ging naar de stand van de smeerkaas, omdat die kaas al gesmolten was.
De huishoudbeurs is een raar iets. Dat moet ook want het heeft een rare doelgroep, hierbij tel ik mezelf uiteraard mee. Dat geeft niks, ook voor de doelgroep van de huishoudbeurs moet er iets zijn waar men naar toe kan gaan, anders slaat men door. De huishoudbeurs is een soort rommelmarkt voor commerciële of commercieel achtige bedrijven, waarvoor de bezoeker eerst zijn of haar eigen huishoudbeurs moet trekken om deze überhaupt te kunnen betreden.
Als men zich eenmaal dit recht heeft toegedaan kan men diezelfde huishoudbeurs open trekken om waanzinnige aanbiedingen aan te schaffen. Het is namelijk niet zo dat de producten gratis zijn. De huishoudbeurs is een soort kruising tussen de Albert Hein en de Blokker waarvoor men, alvorens men mag losgaan op de dol dwaze dagen, entree moet betalen. De naam huishoudbeurs komt volgens mij ook van het aantal keer dat de huishoudbeurs getrokken dient te worden op die huishoudbeurs. Met huishouden heeft de huishoudbeurs namelijk niet zo veel te maken. Het had beter het hyperhuisvrouwenfestival of de trolleyparade kunnen heten.
Dat laatste was een raar fenomeen. De trolley, vaak niet groter dan een redelijke rugzak en ontworpen voor de oudere en of beperkte medemens maar daarnaast ook shockproof voor het gebruik door een hysterische huisvrouw. Het bleek vaak een struikblok voor een andere huishoudbeursbezoekster waarmee ook het ultieme huishoudbeursgenot teniet werd gedaan. Ikzelf vind dat nogal overdreven. Het is best aannemelijk om te stellen dat je beurs kan worden van de huishoudbeurs, een blauwe plek meer of minder valt dan ook niet op.
De trolley straalt een bepaald soort luiheid uit. Nu heb ik niets tegen luiheid, sterker nog vaak geniet ik er van. Maar zodra er een trolley bij komt kijken dan ga je wat mij betreft te ver. Mensen die een trolley op de huishoudbeurs gebruiken gaan naar een stand over racletten, oftewel smeltkaas om te horen dat het een schandaal is dat wij heden ten dagen niet meer racletten. De jeugd van tegenwoordig zou niet meer weten wat lekker is. Nu is dat laatste al discutabel. Maar dat is het zeker als het door iemand gezegd wordt die zeker niet ouder dan mijzelf is. Toch hingen de trolleys, en de gebruiksters daarvan, hem aan de lippen.
Geen van hen bedacht dat het absurd is om speciale kaas te kopen wat sneller zou smelten omdat kaas sowieso al de neiging heeft om te smelten. Een enkeling van hen was verstandig en ging naar de stand van de smeerkaas, omdat die kaas al gesmolten was.
Reacties
Een reactie posten