Jeukende handen.

Oké, oké, oké, ik heb veel te lang geen blog geschreven. Het is te eigenlijk veel te lang geleden, een jaar om precies te zijn. Maar zie het positief. Ook zonder mijn woord is het goed gegaan met jullie. Het leven ging “gewoon” verder, ook zonder mijn blogjes. Dat geeft niets, het is zelfs fijn. Moet je nagaan het leven van de mensheid zou stoppen als ik niet meer zou schrijven. Dat had Nostradamus ook niet voorzien. Wat een druk zou dat voor mij zijn geweest. Waar moest ik het over hebben? Genoeg, maar was het dan nog leuk? Nee, vandaar de te lange pauze. Bovendien was ik druk.



Echt. Ik was druk. Heb een hond, Dorus, een labrador, dus eigenlijk een labradorus (hahaha, zelf bedacht).Lief maar je bent er ook erg druk mee. Druk met goed gedrag te belonen en slecht gedrag te negeren. Heb er nu wat hulp bij. Het werkt trouwens wel en probeer het nu ook met mensen. Heerlijk maar dan heb je wel minder om te bloggen.

Als hondeneigenaar wordt je trouwens wel arrogant. Er is namelijk maar één regel als je een hondeneigenaar bent. Jouw hond is de beste, niet zomaar de beste maar de aller aller aller beste. Daar ga jj je ook naar gedragen. Daar blijf ik gelukkig wel heel bescheiden bij. Zo vind ik de puppy’s van het toilet merk, in vergelijking met Dorus, hooguit over het paard getilde, lelijke, en irritante gedrochtjes. Het kan dus erger. Je bent ook om van alles trots op je hond. Zo raakte ik heftig geëmotioneerd over het feit dat mij Dorus zowel de rechter als de linker poot kan optillen bij het plassen. Weliswaar niet tegelijkertijd maar met de creativiteit van Dorus lijkt dat slechts een kwestie van tijd.

"Natuurlijk mag zij dan bij mij! Altijd."

Ook was ik druk met bewonderen. Ik besloot eens een cd via Itunes te kopen. Het werd ‘wat ik zeker weet’ van Claudia de Breij. Werd verliefd of iets wat daarvoor doorgaat. Natuurlijk mag zij dan bij mij! Altijd. Als ze elke dag maar een liedje voor mij zingt. Zo’n heel mooi klein liedje. Ik hoef niet eens te weten waar het over gaat. Als zij het maar weet vind ik het goed. Wat een stem, wat een liedjes. Al was zij zo’n toiletpapier gedrochtje dan nog was ik voor haar gevallen als ze zo kon zingen. Eerlijk is eerlijk dat kan Dorus echt niet.

Ik ben ook heel druk met verwonderen. Red Bull moet in Amerika een schadevergoeding betalen omdat het dus niet zorgt voor fysieke vleugels. Daar kan ik serieus niet tegenop bloggen. Dat verzin je niet. Je neemt een slok energydrank en er gebeurt niets, je neemt nog een slok en nog niets. Je slaat het blikje achterover, verslikt je en terwijl je lucht tekort komt kom je tot de conclusie dat je niet in de lucht bent. Vervolgens ga je klagen, aanklagen en krijg je gelijk, gewoon omdat het kan of eigenlijk niet.

Ik heb weer jeukende handen. Nu nog tijd.