Doorgaan naar hoofdcontent

Blauw.

Het was weer vervelend vandaag. Blue Monday, wat een verschrikking was het weer. Het moment van schrijven is maandagavond 19 januari 2015. De bewuste avond. De dag is eindelijk voorbij. Ieder jaar komt hij weer voorbij en probeer ik mij er tegen te wapenen. Maar het is onmogelijk. Blue Monday kan het erger? Ik denk het niet. Ik hoor u denken, hij overdrijft. Wellicht. Maar heeft u het nieuws niet gehoord? Er is woede in de samenleving, om nog maar te zwijgen over het interne drama wat de rijkste 1 procent van de wereld momenteel ondervindt.

Over een jaar zijn ze net zo rijk als de overige 99 % van de wereld bijelkaar, dit volgens Oxfam Novib. Weet u wel wat dat kost? Iedereen wil geld van jou komen lenen, een rondje van je in de kroeg, een selfie met je maken (een zogenaamde wealthie), een goed bedoeld advies vragen, of erger nog ze geven je een goed bedoeld advies en je kan met goed fatsoen geen collectant, padvinder, kinderpostzegel of enthousiast jeugdig sportheldje met loten voor de grote club actie meer weigeren. HOUDT HET DAN NOOIT OP? Dacht je net de economische crisis achter de rug te hebben.

Maar deze doelgroep zullen we moeten opgeven. Wij kunnen niets meer voor hen betekenen. Het is water naar de zee dragen als u het mij vraagt. Maar bovenal zou ik gewoon niet weten wat ik zou moeten doen. Ik weet dat iemand hier in Nederland een keer een doos gebak naar de De Molletjes heeft gestuurd maar ik betwijfel of dat echt de oplossing is. Moeten we dat ook naar die 1% sturen? Ik denk dat ze eerder met droog brood gebaat zijn.
"Wellicht kan het u niet boeien maar hen dus wel."
Daarover geschreven. De mensen die daar in combinatie met water op vrijwillige basis voor zorgen zijn boos. De vrijwillige politie moet zich tegenwoordig op de basis omkleden omdat ze geen “werkkleding” meer mogen dragen bij het woon-werkverkeer. Dat pikt de vrijwillige politie niet langer! Nu is dat een fijne gedachte hoor ik u denken, de vrijwillige politie die niet pikt. U mist het punt. Het was nou net zo lekker imponerend in de buurt om met je politiekloffie naar je werk te gaan, de hond uit te laten of gewoon een ommetje te maken.

Maar het is nog erger dat de betaalde en tevens verplichte politie hun politiekloffie te pas en te onpas dragen bij het woon-werkverkeer. Wellicht kan het u niet boeien maar hen dus wel. Volgens hen is er geen verschil tussen de vrijwillige en de verplichte politie. De vrijwillige politieagent wordt alleen slechter betaald, vindt zijn “werk” oprecht leuk, neuriet continu het Police Academy melodietje en roept iets te vaak make my day tegen iemand die door rood dreigt te lopen.
Maar goed Blue Monday is weer voorbij. Al is het wel ironisch dat er op Blue Monday bekend wordt gemaakt dat rijke zich steeds minder blauw betalen en er dus praktisch gezien minder blauw op straat te zien is. Toch een leuke dag geweest!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.