Doorgaan naar hoofdcontent

Verlift.

Laatst had ik een bijzonder ongemakkelijk gesprek. Nu komt dat vaker voor maar daar schrijf ik niet altijd over. Ondanks dat het de frequentie van nieuwe content op dit blog aanzienlijk ten goede zal komen zal het dit blog ook zeer ongemakkelijk maken en het moet wel een kwaliteitsblog blijven. Maar goed ik dwaal af. Al eerder schreef ik dat ik voor mijn verticale verplaatsing een lift gebruik. Zo ook bij mijn huidige werkgever. Daar hebben we een nieuw pand en een verse lift, althans zo lijkt het.

Ik zit in het trappenhuis op de lift te wachten, of beter gezegd: ik zit te wachten op de man die iets voor de lift staat te doen. Die man heeft dat door en draait zich naar mij met de vraag of ik afhankelijk van de lift ben. Ik keek nog achter mij om te kijken of hij het tegen mij had. Dat had hij. Ik besloot de waarheid te zeggen. Dit aangezien de aanwezigheid van mijn elektrische rolstoel iedere ontkenning zou tarten en ik bang was dat als ik zou zeggen dat dit enkel voor de opwaartse verplaatsing zou gelden hij mij naar de trap zou verwijzen en mij een veilige landing zou toewensen.

Mijn antwoord lijkt hem, ondanks de vraag, niet te verbazen. Waarop hij in alle ernst mededeelt dat de lift langer dan een jaar niet is gekeurd. Vervolgens gaat hij weer verder met waar hij mee bezig is, frunniken aan een lift. Hier dus een ongemakkelijke stilte. Nu ben ik die wel gewend maar doorgaans bij een aantrekkelijk vrouw, van mijn leeftijd, die mij op een beleefde, doch indringende, wijze probeert af te poeieren.
Om in het moment volledig op te gaan vraag ik buitengewoon ongemakkelijk en nu dan?
Een ongemakkelijke stilte met een grijze, mannelijke liftmonteur was voor mij ook nieuw. Hij had kennelijk al een soort gelijke situatie meegemaakt aangezien hij onverstoorbaar doorging met zijn werk. Nu moet je alles in het leven geprobeerd hebben maar in feiten mis je niets aan een ongemakkelijke stilte met een liftmonteur. Maar dat is mijn persoonlijke mening.

Om in het moment volledig op te gaan vraag ik buitengewoon ongemakkelijk en nu dan? Weer draaide de liftmonteur, nu duidelijk minder onverstoorbaar. Nu mag u de lift officieel niet meer gebruiken! Best ongemakkelijk als je je al op de derde verdieping bevindt. Voordat ik het Spaans benauwd kreeg ging het vingertje omhoog en zei hij let wel: ik heb het over officieel gebruik hé? Oftewel voor onofficieel gebruik kon ik helemaal wild gaan.

Dus ik was gerustgesteld. Het was niet mogelijk om de lift officieel in gebruik te nemen. Maar ik was ook niet gekleed op officiële gelegenheden. Ik had ook maar gewoon een kloffie aan. Ik, met 35 jaar ervaring, weet niet eens hoe je een lift officieel in gebruik moet nemen. Moet je dan een lintje doorknippen? Is Black Tie verplicht? Moet je je pink dan omhoog houden bij het indrukken van de knoppen? Een week later was de lift toch in storing. Aan mij heeft het niet gelegen. Officieel heb ik niets gedaan.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.