Doorgaan naar hoofdcontent

De lift.

Ik werk tegenwoordig in een groot gebouw. Zo groot dat ik voor mijn verticale verplaatsing een lift nodig heb. Dat geeft niet want in dat gebouw hebben ze toch twee liften. Dus dat komt goed uit! Meestal doen ze het ook, wat wel zo prettig is. Het was voor mij niet lang wennen om van een lift gebruik te maken. Tijdens mijn opleiding moest ik namelijk ook gebruik maken van een lift. Ik ben er als het ware voor opgeleid. Nu ik er dagelijks inzit vallen mij toch wat dingen op. Wie heeft er bijvoorbeeld de elevator pitch bedacht?

Dat is namelijk totaal niet praktisch. Of je moet een hoog gebouw hebben. Bij een elevator pitch moet je jezelf of je product presenteren in het tijdsbestek van een omhooggaande lift. Niet te doen! Ik werk zelf op de zesde etage, wat het hoogst haalbare is met de lift in het gebouw waar ik werk. Voordat je goed en wel bent begonnen ben je al op de zesde of wordt je geïnterrumpeerd door iemand op de derde die ook mee wilt. Dan kan je weer opnieuw beginnen terwijl je nog maar de helft van de tijd over hebt. Ergens best sadistisch.

De gebruikers van een lift zijn zeer divers. Je hebt gehandicapten, rokers, mensen met overgewicht,  mensen die op hoge etages moeten werken en niet naar ademhappend op hun werkplek willen aankomen en vrouwen die haast hebben. Die laatste vind ik het leukste. In de lift hangt namelijk een spiegel en spiegels hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht op vrouwen. Als ik in de lift zit en er komt een vrouw binnen dan gaat alle aandacht van de vrouw per definitie naar de spiegel. Zo ook bij vrouwen met haast. De vrouw met haast schrikt namelijk van zichzelf
.
Vrouwen met haast zijn namelijk rood aangelopen en het haar zit, volgens de vrouw met haast, chaotisch bij binnenkomst van de lift. Met plukkende bewegingen probeert de vrouw met haast het haar te fatsoeneren. Ondanks dat het totaal niet heeft geholpen vindt de vrouw met haast dat het haar een stuk beter zit dan dat het zat. Maar goed ook want in een lift is er zelden een stopcontact voor een stijl of krultang. Het haar zit nog net zo maar de vrouw met haast stapt met een gerust hart de lift uit. Dat vind ik zo mooi, dat een vrouw met haast zich tevreden stelt met helemaal niets!

Er kunnen wat mij betref niet genoeg vrouwen met haast zijn. Wat moet je dan ook anders doen in een lift? Praten? Wat moet je zeggen tegen mensen die je niet kent? Je zegt maar wat want anders krijg je van die stiltes. Ik wens dagelijks mensen die ik totaal niet ken een fijne dag. Hij of zij doet hetzelfde maar wie we nou een fijne dag wensen weten we geen van beiden. Tegen een vrouw met haast kan ik tenminste nog zeggen dat het haar weer goed zit. Waarna zij tevreden afscheid van mij neemt.      

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.