Sommige zien in mij een soort van macho. Iemand waarvan het eigenlijk zonde is dat hij in een rolstoel zit omdat hij anders dagelijks vrouwen en huilende baby’s uit brandende gebouwen zou redden, in de lunchpauze worstelt met wilde katachtige, die je niet op schoot wil hebben en voor het slapen nog even door een stad naar keuze wandelt om ervoor te zorgen dat al die inwoners van die stad rustig kunnen slapen. Eigenlijk zien sommige in mij een soort van Superman in burger. Maar dan met vliegangst. Niet zo zeer omdat ik vliegangst heb maar omdat het wel heel raar zou zijn om te denken dat ik zou kunnen vliegen.
Helaas, niets is minder waar dan dat ik een waardeloze superheld ben. Zelfs Robin van Batman zou mij uitlachen, dieper kan je als superheld niet zinken. Want laten we eerlijk zijn in zo’n maillot ben je toch wel het mietje onder de superhelden. Ik ben bang voor alles wat in of door mijn huid gedrukt kan worden. Ik ben bang voor naalden, spelden, messen, wespen, etc. etc. Soms kom je echter niet onder situaties uit waarbij er in je huid geprikt wordt, bijvoorbeeld bij het bloedprikken of een operatie. Om mijzelf er doorheen te slepen probeer ik mijn aandacht te verleggen. Ik spreek mijzelf (in gedachte) toe. Echter omdat ik altijd het laatste woord wil, ook als ik met mijzelf in conclaaf ben, leidt dit tot verwarrende, meervoudige persoonlijkhedenachtige situaties.
Oké André jij bent nu niet in het ziekenhuis maar op een hele mooie plek. In de Alpen ofzo. Wat moet ik in de Alpen? Nou gewoon genieten van de omgeving. In deze tijd van het jaar? Ja hoezo? Het barst daar van het dronken skivolk nu. Ja, maar jij vond de receptioniste nogal aantrekkelijk. Dat is vreemd. Hoezo? Ik zit niet in een hotel maar ik heb een appartementje gehuurd. Ja, maar dat is met receptioniste, heel exclusief, anders hoor je er gewoon niet bij in de Alpen. Oh dat heb ik mooi voor elkaar dan, volgens mij zie ik haar al… ZE HEEFT EEN NAALD IN DE HAND!!! Nee dat is geen naald dat is een bloementje. Sodemieter op! Dat is een naald en de receptioniste is totaal niet aantrekkelijk, ze heeft een snor! Net als die verpleegkundige.
Enfin dat werkt dus niet. Dan schrik je des te meer als je bij twee student verpleegsters in de bus zit. Alwaar zij praktijk ervaringen delen. “heb jij al mogen prikken? Ja, Leuk is dat he? Ja! En mensen vinden het totaal niet erg als je eens een keert mis prikt.”Totaal niet erg? De meest afschuwelijke verwensingen schieten er door mijn hoofd als dat gebeurt… Ik uit ze niet omdat ik uiterst beheerst ben en omdat mijn kaak te druk bezig is met het krampachtig vastbijten in mijn onderlip. Ik hou het dan altijd bij de gedachte dat als de betreffende verpleegkundige ooit in een brandend gebouw zit ik haar mooi niet kom redden, huilende baby of niet.
Helaas, niets is minder waar dan dat ik een waardeloze superheld ben. Zelfs Robin van Batman zou mij uitlachen, dieper kan je als superheld niet zinken. Want laten we eerlijk zijn in zo’n maillot ben je toch wel het mietje onder de superhelden. Ik ben bang voor alles wat in of door mijn huid gedrukt kan worden. Ik ben bang voor naalden, spelden, messen, wespen, etc. etc. Soms kom je echter niet onder situaties uit waarbij er in je huid geprikt wordt, bijvoorbeeld bij het bloedprikken of een operatie. Om mijzelf er doorheen te slepen probeer ik mijn aandacht te verleggen. Ik spreek mijzelf (in gedachte) toe. Echter omdat ik altijd het laatste woord wil, ook als ik met mijzelf in conclaaf ben, leidt dit tot verwarrende, meervoudige persoonlijkhedenachtige situaties.
Oké André jij bent nu niet in het ziekenhuis maar op een hele mooie plek. In de Alpen ofzo. Wat moet ik in de Alpen? Nou gewoon genieten van de omgeving. In deze tijd van het jaar? Ja hoezo? Het barst daar van het dronken skivolk nu. Ja, maar jij vond de receptioniste nogal aantrekkelijk. Dat is vreemd. Hoezo? Ik zit niet in een hotel maar ik heb een appartementje gehuurd. Ja, maar dat is met receptioniste, heel exclusief, anders hoor je er gewoon niet bij in de Alpen. Oh dat heb ik mooi voor elkaar dan, volgens mij zie ik haar al… ZE HEEFT EEN NAALD IN DE HAND!!! Nee dat is geen naald dat is een bloementje. Sodemieter op! Dat is een naald en de receptioniste is totaal niet aantrekkelijk, ze heeft een snor! Net als die verpleegkundige.
Enfin dat werkt dus niet. Dan schrik je des te meer als je bij twee student verpleegsters in de bus zit. Alwaar zij praktijk ervaringen delen. “heb jij al mogen prikken? Ja, Leuk is dat he? Ja! En mensen vinden het totaal niet erg als je eens een keert mis prikt.”Totaal niet erg? De meest afschuwelijke verwensingen schieten er door mijn hoofd als dat gebeurt… Ik uit ze niet omdat ik uiterst beheerst ben en omdat mijn kaak te druk bezig is met het krampachtig vastbijten in mijn onderlip. Ik hou het dan altijd bij de gedachte dat als de betreffende verpleegkundige ooit in een brandend gebouw zit ik haar mooi niet kom redden, huilende baby of niet.
Reacties
Een reactie posten