Valentijnsdag

Vandaag is het Valentijnsdag, de dag van de liefde. Een dag waarop je ongegeneerd romantisch mag zijn en daarvoor niet uitgelachen mag worden door je partner. Gebeurt dit wel dan mag je de desbetreffende partner pijn doen. Waarom? Omdat het Valentijnsdag is. Veel mensen gaan iets romantisch doen met hun partner of juist met die persoon waarvan de partner niets van af mag weten. Andere mensen noemen het een commercieel feest. Dat zijn vaak de mensen die alleen zijn met Valentijnsdag of mensen waarvan hun partner wel Valentijnsdag aan het vieren is met een persoon waar men dan weer niets van mag weten. Maar wat weten wij nou over Valentijnsdag?

Valentijn was een Romein, niet zomaar één maar een beetje een sukkeltje. Je zou hem het beste kunnen vergelijken met een Romein uit de Asterix strip. Dit ondanks het feit dat Valentijn geweld verafschuwde. Het enige geweld wat hij gebruikte was bij het doden van zijn sardientjes. Sardientjes in blik bestonden nog niet en hij vond ze wel erg lekker. De gemiddelde Romeinse man was echter niet vies was van een portie geweld. Iedere man droomde er wel van om als winnaar uit een gladiatorengevecht te komen. Dit voorrecht was enkel aan Russell Crowe toebedeeld.

Hierdoor was Valentijn, geheel tegen de verwachtingen in, niet populair bij de vrouwen. De Romeinse vrouw hield wel van een macho man. Bovendien was het in die tijd heel gewoon om de liefde te verklaren middels een barbaars ritueel. De man ging namelijk naar het bos en vocht daar met een wild beest (een beer of een wild zwijn). Als het beest verslagen was beet men het hart eruit en ging men naar de te verleiden vrouw. Aldaar spuugde men het hart uit aan haar voeten. Vervolgens pakte de vrouw dit hart op waarmee zij symbolisch het hart van haar geliefde oppakte om vervolgens de troep die het hart achterliet op te ruimen (sorry dames, in die tijd kende men nog geen emancipatie).

Dit was een probleem voor Valentijn. Hij had namelijk een oogje op Juna vernoemd naar de mythische koningin van de hemels. En hemels zag zij er inderdaad uit. Zij stond ook wel bekend als de mooiste vrouw van het Romeinse rijk. Valentijn had dus veel concurrentie. Bovendien viel ook Juna voor de gladiator. Maar 14 februari trok Valentijn zijn stoute sandalen aan en ging, bij gebrek aan een hart van een wildbeest, met een sardientje naar Juna. Eenmaal daar aangekomen moest Valentijn over een berg van harten van dode beesten. Juna kreeg namelijk vrij veel aanzoeken en kon die harten dus niet oprapen omdat de ware er maar niet tussen zat. Het stonk daar dus behoorlijk maar Valentijn trotseerde deze berg.

Eenmaal aangekomen gooide hij zijn sardientje naar de voeten van Juna. Zij reageerde verontwaardigd. Hoe durfde hij zoiets walgelijks te doen? Valentijn herpakte zich snel en zei “ Mijn liefde voor jou is als het eten van dit sardientje, het is heerlijk maar alleen de graatjes doen mij verstikken.” Hiermee had hij Juna aan zijn voeten want doorgaans waren de Romeinse mannen niet zo spraakzaam.

Eind goed al goed zal men denken maar helaas hield het verhaal hierbij niet op. Er kwam nog een gladiator die zijn liefde wilde verklaren maar hij struikelde waardoor het dierenhart niet aan de voeten van Juna maar in het gezicht van Valentijn kwam. Juna schoot in de lach want het zag er behoorlijk komisch uit. Valentijn had nogal lange tenen en werd daar dus ontzettend kwaad over waarop Juna het uitmaakte want zij was daar weer niet van gediend. Beide zouden nooit meer op een ander vallen. Niemand zou zo knap als zij zijn en niemand zou zo spraakzaam als hem zijn.