Doorgaan naar hoofdcontent

Het EK deel II

Ik ben er bij. Ik ben vrij morgen. Het vroege opstaan wordt mij bespaard morgenochtend. Sterker nog, wat werk betreft hoef ik morgen niet eens op te staan, ik ben vrij. Niet vanwege vanavond maar vanwege het feit dat ik vrijdag moet werken. Dus ben ik er bij. Wil ik er wel bij zijn? Ja, eigenlijk wel. Het Oranjelegioen kent één gouden regel. Samen thuis, samen uit, ook al blijf je thuis. Dus ben ik er bij. Wellicht maak ik het glorieuze moment mee en wordt dit een voorbode van een hele mooie zomer. Het kan ook anders gaan.

Natuurlijk gaat het niet anders. De Denen worden weggespeeld door de Duitsers. Nederland hoeft alleen nog maar te winnen van de Portugezen. Dat is ons niet vaak gelukt. Daarom gaat het ons nu wel lukken. Het Nederlands elftal is net als de huidige editie van het Bierjurkje. Knip er in, vermaak wat en het kan nog best iets leuks worden. Overigens is het wel van belang om niet in bierjurkjes van wild vreemde vrouwen te knippen. Daar worden vreemde vrouwen wild van, zeker als ze de jurkjes nog aan hebben en dat bedoel ik niet in de positieve zin van het woord.

Het is rust en waar ik tegen Duitsland moest afhaken ben ik er nu nog bij. Ik miste tegen Duitsland het legendarische doelpunt van Van Persie. Een doelpunt wat legendarischer was geworden als zijn teamgenoten en/ of hijzelf dat legendarische moment nog een keer of twee herhaald hadden. Dit lieten zij over aan de NOS, zonder invloed op de score overigens.
"Was Ronaldo maar Duits"
Het staat nu 1-1. Een mooie treffer van Van der Vaart werd opgevolgd door een doelpunt van één van de beste en tevens meest gehate spelers van Europa. Ronaldo is irritant. Ronaldo had Duits moeten zijn. Al is hij daar misschien te getalenteerd voor. Denemarken – Duitsland staat trouwens 1-1. Was Ronaldo maar Duits.

Ronaldo is Portugees. Hij vond het kenbaar nodig om nog een tweede keer te scoren. Nederland kon niet meer. Het is toch anders gegaan dan wat we hoopten en wilden. Duitsland heeft trouwens wel gewonnen, hiermee strooit het nog wat zout in de wonden van Nederland. Alsof dat nog niet genoeg is zal Duitsland het EK ook nog eens winnen. Nederland heeft haar verwachtingen niet waar kunnen maken en speelde hopeloos tegen zichzelf. Af en toe zijn we gewoon niet Duits genoeg of hebben we te weinig Ronaldo’s.

Het is klaar. Ik was er bij. Het Oranje shirt kan de kast in. Voor het Oranje legioen wordt het doorbijten de komende weken. Maar lees desnoods mijn vorige blog. Krijg je het EK verloop van ons Nederlands elftal om je oren tijdens de koffie op je werk door zo’n voetbalhater. Pest diegene weg. Maak hem of haar uit voor Duitser en feliciteer hem of haar alvast met de titel. Zoek troost bij Oranje lotgenoten en laat elkaar niet in de steek. We waren samen uit en samen thuis, we gaan nu vooral samen naar huis.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.