een boodschapje.

Mijn moeder heeft eind vorig jaar haar pols gebroken. Gewoon op een luie zondagmiddag achtte mijn moeder het noodzakelijk zichzelf op te moeten vangen aan het aanrecht. Ze merkte namelijk op dat iets haar ten val bracht. Ik was het overigens niet, voor de doemdenkers onder u. Dat is erg. Niet voor haar. Ze had hulp bij het schoonmaken, het koken en ze heeft in mij een ware privé chauffeur gehad. Menig persoon dient daar een meer dan riant salaris voor te verdienen, zij niet. Naast privé chauffeur was ik ook boodschappenjongen. Nu vond ik boodschappen doen leuk. Echter, nu ik de verantwoordelijkheid had om er voor te zorgen dat er iets voedzaams op tafel verschijnt is het leuke er wel van af.

Dan heb ik het nog niet eens over de zogenaamde decemberdrukte. Nee, ik heb het over het boodschappen doen op een willekeurige doordeweekse avond bij een willekeurige AlgeHele grootgrutter. Ik kan mij goed voorstellen dat men daar een Jumbo van een depressie Plus een enorm C1000 complex  aan over kan houden. Niets is logisch in zo’n supermarkt. In het schap tig potjes Hak maar geen chili con carne. Allemaal pasta sauzen van Hak. Hoezo? Hebben wij niet genoeg aan Bertolli, Heinz en de AlgeHele eigen merken? Na 10 minuten zoekwerk besloot ik, om onder protest, de chili con carne van het eerder genoemde huismerk te nemen.

"Wie is hier nou de weegschaal? Dat stuk overschat en uit de kluiten gewassen groenten en fruit meubilair, of ik?"

Als je dan eindelijk je chili con carne gevonden hebt begint het moeilijkste. De ingrediënten zoeken. Zo moest er één paprika in. Dat klinkt makkelijker dan het lijkt. Je moet een paprika namelijk een barcode geven. Voordat je überhaupt een barcode hebt ben je 20 minuten verder! Het is namelijk zo. Je legt een paprika in een weegschaal die dan vervolgens een plakkerige barcode moet uitscheiden. Dit doet hij niet! Na enige tijd kwam ik er achter dat je zelf het aantal moest aangeven… Pardon? Wie is hier nou de weegschaal? Dat stuk overschat en uit de kluiten gewassen groenten en fruit meubilair, of ik?

Dan komen we bij het rundergehakt, als  je dat gevonden hebt. Vervolgens ga je door naar de conserven afdeling voor de bruine bonen. Wat treft men daar aan…. chili con carne van Hak. Daar sta ik dan met het huismerk in mijn hand. Uit principe ben ik het eerder genoemde huismerk niet terug gaan brengen. Moeten ze er daar bij Hak maar niet zo’n potje van maken. Dan komt de lastigste keuze van allemaal. Nemen we bruine bonen uit blik of uit pot. Geen idee wat het verschil is maar ben toch maar voor een pot gegaan. Het voelde toch kwalitatief hoogstaander aan.

In mijn verbeelding zag ik mijn moeder al met tranen in haar ogen en haar arm in het gips staan. Trots dat ze was dat ik voor bonen in pot had gekozen. Het bleek vooral praktisch te zijn. Voor de rest waren er, tot mijn teleurstelling, geen emoties waarneembaar. Het smaakte goed maar ik merk toch dat boodschappen doen er behoorlijk in hakt.