Doorgaan naar hoofdcontent

Wielrenners met injectiemotoren.

De gele trui is deze weken definitief ingewisseld voor de roestige injectienaald. Het gaat er niet meer om wie er het snelst een aantal weken op een fiets kan zitten. Nee, het gaat er om wie dat gedrogeerd kan doen zonder door de mand te vallen. De wielersport is aan gort. Armstrong heeft mogen huilen bij Oprah, Rasmussen heeft opgelucht een persconferentie mogen geven waarin hij ons vermoeide met zijn verhalen. Tot overmaat van ramp begon onze Nederlandse wielerjunkie, Thomas Dekker ook de media weer op te zoeken. Met zijn prestaties haalt hij al jaren de voorpagina’s niet meer. Met zijn bekentenissen wel.



Steeds meer renners komen uit de kast, de medicijnkast wel te verstaan. Sommige mensen vinden het dapper. Ik niet. Als je met je bekentenis na je carrière komt of dit doet in ruil voor strafvermindering dan ben je berekenend, niet dapper. Af en toe denk ik dat Armstrong de verboden middelen niet heeft gebruikt om zevenmaal de tour te winnen maar om snikkend in de Oprah show te kunnen zitten. In zijn dromen zag hij het al helemaal gebeuren. Daar zat hij dan in zijn goede goed, op een gele bank. Oprah vraagt het hem op de man af.

Hij bekent. Tegen iedereen heeft hij de schijn opgehouden, maar tegen Oprah is geen kruid gewassen. Oprah kijkt hem streng aan. Maar dan opeens zegt ze: het is erg Lance maar we vergeven het je. Waarop ze zich naar het publiek richt en zegt dat dit een hele bijzondere dag. Vervolgens staat ze op en roept daarom krijg jij epo en jij, en jij, en jij. Iedereen krijgt epo!!! Iedereen blij en Lance is door zijn laatste voorraadje epo heen. Echter, na al die jaren bestond de talkshow van Oprah niet meer. Dan maar op haar minder goed bekeken zender.
"De vraag is wie verdient nu de roestige injectienaald?"

In Denemarken bestaat er geen talkshow als die van Oprah. Daarom moest Rasmussen het maar doen op een persconferentie. Overigens keek niemand  van het nieuws op. De “dappere”Rasmussen maakte bekend dat hij had gebruikt en nu dus ook maar meteen stopte met zijn opgespoten carrière. Hij voelde zich opgelucht niet meer te hoeven liegen. Ik vind het spijtig dat niemand hem ooit heeft verteld dat in principe niemand in zijn leugens geloofde en dat hij dus ook niet hoefde te liegen. Had ons en de wielerwereld een hoop bespaard.

De vraag is  wie verdient nu de roestige injectienaald? Is dat Armstrong? Hij gooide naast zijn zeven gele truien ook zijn laatste beetje eer weg  bij Oprah. Is het Rasmussen die nu opgelucht is nadat hij bekent heeft de wielersport te hebben opgelicht? Of zijn het de dappere Amerikanen die Lance Armstrong erbij gelapt hebben in ruil voor een gunstigere straf? In Nederland heet zoiets laf maar in Amerika is dat slim. Geen van allen komen in aanmerking. Allen hebben nu eenmaal bekent. Boogerd heeft nog niet bekent. Toch twijfel ik. Ik weet niet of je van epo zo bruin wordt, maar dat bruine zonnebankkleurtje van hem lijkt ongezond.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.