Doorgaan naar hoofdcontent

Zeursnor.

Columnist is een apart vak. Je hebt goede en slechte columnisten. Dat is afhankelijk van smaak. Er zijn geen leerscholen voor columnisten. Ik heb zelf ooit eens een keer een cursus gedaan, maar dat wil niet zeggen dat ik nu columnist ben. Ik ben iets anders en hou daarnaast een blog bij. Met daarop columnachtige stukjes, gewoon omdat ik mij ook wel eens verveel. Mijn verveling wordt braaf gelezen en heel soms krijg ik daar een reactie op of een vind-ik-leuk, wat ik dan weer leuk vind. Sommige columnisten worden naar verloop van tijd alleen maar beter. Anderen vinden zichzelf goed en worden vervolgens slechter.

Een voorbeeld daarvan is Johan Derksen. Je weet wel die man die twee keer per week het voetbalnieuws en zijn mening over dat voetbalnieuws aan een tafel bij een, eerlijk is eerlijk, vermakelijk TV programma bespreekt. Daarnaast had hij een programma waarbij hij de mensen die hij aan die eerder genoemde tafel af heeft geserveerd, doormiddel van gesloten vragen, open deuren laat in trappen. Mocht u nog niet weten over wie ik het heb, hij is de man waarvan het wereldnieuws wordt als hij opstaat en wegloopt uit een TV programma. Deze man is sinds jaar en dag columnist bij Voetbal  International (VI).
"De roem van het blad, tv programma en het schnabbelcircuit zijn Derksen naar het hoofd gestegen."
Dat waren leuke columns. Hoofdzakelijk over voetbal, wat goed uitkomt want VI is een voetbalblad, daarin wil je voetbal gerelateerde stukjes lezen. Nu kreeg ik laatst een VI. Van zo’n abonnement verkoper. De VI heb ik meegenomen, het abonnement afgewimpeld zoals 90% van de mensen die door deze beste man werden aangesproken. Ik bedoel het is toch gratis en wij Nederlanders willen dat vooral zo houden. Als eerste bladerde ik de VI door en las er de column van Derksen. Een teleurstelling.

De roem van het blad, tv programma en het schnabbelcircuit zijn Derksen naar het hoofd gestegen. Het begon nog over de Duitse overwinningen in de Champions League. Maar na de tweede zin ging het over het koninklijk huis en de republikein Derksen en kornuiten. Wat een onzin de lintjes wel niet zijn, hoe hij en Mart Smeets Kees Jansma er één aansmeerde en dat hij zal weigeren als hem de eer van het lintje wordt aangeboden. Waarom wil ik dit weten als ik een voetbalblad lees? Het blad heet toch VI en niet de Derksen?

Derksen gaat verder en schrijft dat Genee goed bevriend is met leden van de Koninklijke familie, Boskamp Oranje gezind is en dat Van der Gijp toenmalig koningin Beatrix met de mond vol tanden heeft laten staan. Niets over een oppermachtig Bayern München of een teleurstellend FC Barcelona. Zelfs het landelijke voetbal is niet noemenswaardig voor de column van Derksen. Nee, lezers van VI willen alles weten over Derksen en kornuiten. Teren op succes heet dat.

Derksen gaat stoppen als hoofdredacteur van VI. Er gaan geruchten dat zowel Privé, Story als Party Derksen miljoenen bieden om zijn stukjes aldaar te plaatsen. Dit omdat de nieuwe hoofdredacteur bij VI  het blad hoofdzakelijk over voetbal zal laten gaan.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.