Doorgaan naar hoofdcontent

Is er een Louis in de zaal?

Verslagen keek ik vrijdag naar een persconferentie van de NOS. Ik was niet verslagen vanwege de reden van die persconferentie. Een jongen wilde wat op televisie zeggen en ging daarom met een echt lijkend wapen naar Hilversum om zijn zegje te doen op het acht uur journaal. Hoe dat is afgelopen weten we. Chapeau voor de bewakers en de politieagenten moeten wat doen aan hun cameravrees want hoe ze nu schreeuwend de huiskamer in kwamen kan echt niet. Nee, ik was ook niet verslagen door de directeur die zijn zegje deed. Het was de pers die mij neer hoekte.

Terwijl de directeur het helder uitlegde waarom het even duurde voordat men weer op zender was zaten een aantal journalisten te broeden op hun vragen. Het punt is namelijk dat er wel wat te zeuren moet zijn. Zij hadden Wie is de mol? waarschijnlijk ook gemist en dus moest daar een kritische doch zinloze vraag over gesteld worden: Waarom duurde het zolang voordat de netten weer in de lucht waren? Of iets in die strekking. De directeur beantwoordde beleefd de vraag. Waarna er een zelfde vraag werd gesteld door een nog serieuzere journalist.

Ook die vraag werd keurig beantwoord door die goedzak van een directeur. Dit was Louis van Gaal nooit overkomen. Bij de eerste vraag had directeur Louis de aanhangers van de zuurkooljournalistiek op zijn betoog gewezen, was dat niet duidelijk geweest? Dat zijn Engels onbegrijpelijk was begreep hij, maar was zijn Nederlands ook zo onduidelijk? Had hij zojuist de reden niet verteld? Is het journalist zijn niet ook een vak? Had zijn NOS niet perfect gehandeld door die jongen niet zijn zin te geven zonder dat er slachtoffers zijn gevallen?

"Zij hadden Wie is de mol? waarschijnlijk ook gemist en dus moest daar een kritische doch zinloze vraag over gesteld worden."
De pers had vol verontwaardiging gereageerd. Het zou ongetwijfeld geen stijl zijn, arrogant en belachelijk bovendien. Zo ging je niet met de pers om! Toch zou het dan zo gebeuren. Terecht! Van Gaal zou op zijn Van Gaals verder zijn gegaan met zijn tirade, alleen dan tegen die jongen. Het zou een kostbare inschattingsfout zijn geweest om het 8 uur journaal te kiezen voor zijn moment of fame. Boer zoekt vrouw trekt meer kijkers namelijk.

Ook daarin zou Van Gaal gelijk hebben. Over twintig jaar zou niemand het meer over die knul hebben, maar wel over boer Geert, het proefmonster uit het hoge noorden. Boer Geert lijkt op Louis, hij praat ook in derde persoon, is uitgesproken, controversieel en Engels is ook niet zijn sterkste taal (denk ik). Over twintig jaar weet niemand welke punten die jongen had in te brengen. Mogelijk wordt er zelfs gesuggereerd dat hij gewoon de groeten wilde doen. Terwijl iedereen dan nog weet hoe boer Geert zijn puntjes wil.

De persconferentie  was voorbij en de aanhangers van de zuurkooljounalistiek hadden een verhaal. Of dat het beoogde verhaal was, was nog maar de vraag. De directeur deed het goed, er was geen speld tussen te krijgen. Alle complimenten voor deze man. Maar toch dacht ik bij mezelf: Is er een Louis in de zaal?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.