Het is vrijdagochtend 6.45 uur. Mijn ogen gaan open. Het is D-Day, voor mij althans. Het is belachelijk vroeg om op te staan zeker als je je bedenkt dat ik me pas om 10.00 uur hoef te melden. Toch wil ik even rustig douchen en de ochtend rustig beleven, stress zal er immers genoeg zijn vandaag.
gedoucht en alles zit ik om 8.10 uur in de huiskamer. Ben gespannen logisch hou ik mezelf voor. Om de spanning niet verder te laten stijgen besluit ik maar vast te gaan. Zo kom ik in elk geval op tijd als er files staan. Mijn ouders wensen mij succes. Ik groet beleefd. Mijn moeder drukt mij nog vooral op het hart dat ik zowel op de heen weg als de terugweg maar op de rechter rijbaan moet blijven, gebeuren er geen rare dingen. Ik beaam dat en zeg dat ik voor op de linker rijbaan zal blijven. Mijn moeder raakt in paniek. Ik zelf vond een grap je wel fijn om de spanning wat te breken. Mijn moeder dacht daar anders over.
Eenmaal onderweg bleef ik trouw op de rechter rijbaan. Giel Beelen reist met mij mee maar zijn woorden en nummers komen niet aan. Ben geconcentreerd aan het rijden. Wil niet dat ik uitgerekend vandaag niet aan zal komen. De rechter rijbaan tactiek van mijn moeder werkt daardoor wel rustgevend.
9.00 uur, ik ben er al. Geen files, ook wel eens lekker. Ik ga naar binnen en meldt mij aan. U bent vroeg zegt de vrouw achter de balie waarop ik antwoord: Tsja files he? Het ideale antwoord voor te laat en te vroeg aanwezig zijn. De vrouw begrijpt mij niet maar wijt het vast en zeker aan de zenuwen die ik zou moeten hebben.
Toch valt dat alles wel mee. Om dat zo te houden besluit ik mijn mee genomen mp3 speler in te zetten. Neem nog wat documenten door. Niet omdat ik deze door moet nemen maar meer om onverstoorbaar te lijken. Eigenlijk zit ik gewoon mee te swingen met Brown Sugar van de Rolling stones. Ik bedenk me op dat moment dat als ik ooit nog eens een dank woord richt tot de almachtige boven ons ik hem zeker moet bedanken voor de stones! Ik wordt daarna geraakt door een nummer van Acda en de Munnik en niet veel alter ook door een nummer van Racoon en Pink. Ik vraag me af of ik het dankwoord wat breder moet uitspreken. Niet alleen de stones maar de gehele muziekwereld. Ik twijfel want dan neem ik Frans Bauer, Imca Marina, Vader Abraham en al dat andere tuig ook mee. Wil ik dat? Nee eigenlijk niet maar ik besef mij dat als dat "tuig" er niet is een hoop mensen ontspoord zullen raken. Dus dan toch maar de hele muziekwereld.
Het is 9.30 uur het moment komt steeds dichterbij. Ik betrap mij erop dat ik steeds uitbundiger begint te swingen. Nu op U2 Sunday bloody Sunday. Een vrouw kijkt mij aan, ik kijk terug. Ze kijkt mij aan met een blik van je gaat toch niet zingen he? Ik wil haar aankijken met een blik van nee hoor maakt u zich maar niet ongerust, het nummer is niet op mijn toonhoogte. Met dat ik dat wil doen besef ik dat dat wel heel erg op flirten lijkt en besluit het niet te doen.
Het is 10.00 uur en mijn docenten komen naar de de ruimte waar ik aan het wachten ben. Ik besluit de muziek uit te zetten en probeer rustig met hen te praten. Terwijl ik dat doe komen de zenuwen. Ik wordt begeleid naar het lokaal. Er wordt gevraagd of ik wat water wil. Ik ben geen water drinker maar ik hoor mij licht nichterig 'een halfje graag 'zeggen. Ik neem een slok en begin te praten.
gedoucht en alles zit ik om 8.10 uur in de huiskamer. Ben gespannen logisch hou ik mezelf voor. Om de spanning niet verder te laten stijgen besluit ik maar vast te gaan. Zo kom ik in elk geval op tijd als er files staan. Mijn ouders wensen mij succes. Ik groet beleefd. Mijn moeder drukt mij nog vooral op het hart dat ik zowel op de heen weg als de terugweg maar op de rechter rijbaan moet blijven, gebeuren er geen rare dingen. Ik beaam dat en zeg dat ik voor op de linker rijbaan zal blijven. Mijn moeder raakt in paniek. Ik zelf vond een grap je wel fijn om de spanning wat te breken. Mijn moeder dacht daar anders over.
Eenmaal onderweg bleef ik trouw op de rechter rijbaan. Giel Beelen reist met mij mee maar zijn woorden en nummers komen niet aan. Ben geconcentreerd aan het rijden. Wil niet dat ik uitgerekend vandaag niet aan zal komen. De rechter rijbaan tactiek van mijn moeder werkt daardoor wel rustgevend.
9.00 uur, ik ben er al. Geen files, ook wel eens lekker. Ik ga naar binnen en meldt mij aan. U bent vroeg zegt de vrouw achter de balie waarop ik antwoord: Tsja files he? Het ideale antwoord voor te laat en te vroeg aanwezig zijn. De vrouw begrijpt mij niet maar wijt het vast en zeker aan de zenuwen die ik zou moeten hebben.
Toch valt dat alles wel mee. Om dat zo te houden besluit ik mijn mee genomen mp3 speler in te zetten. Neem nog wat documenten door. Niet omdat ik deze door moet nemen maar meer om onverstoorbaar te lijken. Eigenlijk zit ik gewoon mee te swingen met Brown Sugar van de Rolling stones. Ik bedenk me op dat moment dat als ik ooit nog eens een dank woord richt tot de almachtige boven ons ik hem zeker moet bedanken voor de stones! Ik wordt daarna geraakt door een nummer van Acda en de Munnik en niet veel alter ook door een nummer van Racoon en Pink. Ik vraag me af of ik het dankwoord wat breder moet uitspreken. Niet alleen de stones maar de gehele muziekwereld. Ik twijfel want dan neem ik Frans Bauer, Imca Marina, Vader Abraham en al dat andere tuig ook mee. Wil ik dat? Nee eigenlijk niet maar ik besef mij dat als dat "tuig" er niet is een hoop mensen ontspoord zullen raken. Dus dan toch maar de hele muziekwereld.
Het is 9.30 uur het moment komt steeds dichterbij. Ik betrap mij erop dat ik steeds uitbundiger begint te swingen. Nu op U2 Sunday bloody Sunday. Een vrouw kijkt mij aan, ik kijk terug. Ze kijkt mij aan met een blik van je gaat toch niet zingen he? Ik wil haar aankijken met een blik van nee hoor maakt u zich maar niet ongerust, het nummer is niet op mijn toonhoogte. Met dat ik dat wil doen besef ik dat dat wel heel erg op flirten lijkt en besluit het niet te doen.
Het is 10.00 uur en mijn docenten komen naar de de ruimte waar ik aan het wachten ben. Ik besluit de muziek uit te zetten en probeer rustig met hen te praten. Terwijl ik dat doe komen de zenuwen. Ik wordt begeleid naar het lokaal. Er wordt gevraagd of ik wat water wil. Ik ben geen water drinker maar ik hoor mij licht nichterig 'een halfje graag 'zeggen. Ik neem een slok en begin te praten.
Reacties
Een reactie posten