Doorgaan naar hoofdcontent

Bed and Breakfast


Ik was nog nooit in mijn hele leven bij een Ikea geweest. Het mysterieuze doch klantenwekkende Zweedse woonwarenhuis was mij nog onbekend. Natuurlijk ik kende verhalen wel van de Billy's en de ontbrekende of over gehouden schroefjes wel. Ook de gehaktballetjes waren vanzelfsprekend bekend bij mij. Maar ik had ze nog nooit live gezien laat staan geproefd. Nu nog steeds niet trouwens want we gingen in de ochtend.

Mijn moeder wou s'ochtends al op pad zodat wij in de middag naar de stad van Amersfoort zouden kunnen gaan alwaar we verder zouden gaan shoppen. Ik kon s'nachts natuurlijk bijna niet slapen... Het grote Ikea en ik ga er naar toe!!! Althans één van de vestigingen daarvan want Zweden is een best eindje rijden.

We kwamen daar aan en met dat wij de lift in zouden stappen om naar boven te gaan kwamen er hordes bejaarden aan welke ons op de tijd attendeerde. tot half 11 konden we daar ontbijten voor maar 1 euro!!! Het was tien voor half 11 dus we moesten wel opschieten als we dat wilden. Nu wilde ik geen ontbijt bij de Ikea maar de nieuwsgierigheid van mijn moeder was gewekt. Ze wou toch al een kopje koffie drinken dus volgden wij de optocht van wandelstokken en rollators naar het restaurant.

Daar aangekomen bleek dat je daar door zo'n buizenframe door moest slalommen. In een pretpark zie je dat vaker voor mensen die in de rij staan voor een ritje in een achtbaan, echter bij een Ikea op een doordeweekse ochtend is oogt het nogal zinloos. Mijn moeder zag dat het buizenframe niks werd met mij en regelde al dat ik door de uitgang naar binnen mocht (weer een overeenkomst met een pretpark), maar ik ging natuurlijk voor de totale Ikea ervaring door weldegelijk door het buizenframe naar binnen te gaan. Ik had daarbij wel 2 strafpunten want ik raakte 1 paaltje. Maar goed daardoor blokkeerde wel een horde bejaarden zodat mijn moeder rustig haar ontbijtje kon pakken en voor mij een saucijzenbroodje. Ik zelf had namelijk geen trek in het ontbijtje en besefte zelf dat het wat te vroeg was voor de gehaktballetjes dus nam maar het geen wat daar het dichtst bij in de buurt kwam.

Voor wie nog nooit een Ikea ontbijtje heeft gehad... Het ontbijtje bestaat uit een broodje, een croissant, een plakje kaas, een bakje jam en een hardgekookt ei. Mijn moeder vond het heerlijk en de bejaarden om haar heen ook. Hele gesprekken werden er over het ei gevoerd. Dat de dooier blauw was en dat dat ook wel weer lekker was... anderen vonden juist van niet en haalde het eigeel(blauw) er juist uit en zaten zonder zout het eiwit op te eten (alsof dat wel lekker is).
Met dat ik dit alles aanschouwde drong het tot mij door. Een goede en minder pijnlijke manier om te bezuinigen is om het ontbijt van bejaarden te vervangen voor het euro ontbijt van Ikea. Bejaarde zijn er dol op... Het geeft stof om over te praten en het is goedkoop.

Dus heren en dames politiekleiders snelt u naar den Ikea voor bezuinigingstips!

Bron foto: Oimax, http://www.flickr.com/photos/oimax/118738898/

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.