Doorgaan naar hoofdcontent

Coldplay - Talk

Deze maand een muziekpraat over Coldplay. Eerlijkheid gebied te zeggen dat dit blog meer over de band gaat dan over het nummer. Recent Brits onderzoek heeft namelijk uitgewezen dat de Britten Coldplay het slaapverwekkend vindt. Coldplay voort de lijst aan van artiesten welke het best beluisterd kan worden bij het niet kunnen slapen. Ik zeg CULTUUR BARBAREN een beetje bij die geweldige muziek in slaap vallen SCHANDE! Al moet ik zeggen dat mijn conclusie daarin te voorbarig is. Men zou het ook kunnen uitleggen als de "snooze factor" en dan klinkt het bijna als een compliment! Overigens kan ik wel uit ervaring zeggen dat je er heerlijk bij wakker wordt... Wat in principe hetzelfde is als in slaap vallen. Met dat verschil natuurlijk dat je niet in slaap valt.
Ik heb zelf niet echt muziek om bij in slaap te vallen... Ik bedoel ik heb gewoon een slecht oor en als ik wil slapen draai ik op mijn goede oor en als ik dan nog wat hoor heeft hetgeen of diegene die het geluid produceert een probleempje met mij. Overigens is dit geen uitnodiging om te testen hoe groot dit probleem dan is... Het probleem is er en dat lijkt mij dan al ernstig genoeg.

Voor de mensen die het zelf willen ervaren... en voor als het werkt... Welterusten...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.