Doorgaan naar hoofdcontent

Wauw een vrouw.

Laatst was ik in gesprek met een aantal vrouwen. Gewoon wat drinken, praten en dan nog wat meer praten. Er is maar één ding leuker dan een gesprek met een vrouw en dat is een gesprek met meerdere vrouwen. Het voedt mijn vrouwelijke kant en je steekt er altijd wat van op. Kletsen over zaken die vrouwen bezig houden vind ik leuk. We hebben veel raakvlakken. Toch kan ik niet met alles meepraten. Dat doe ik dan ook niet. Als het over mannen gaat ben ik een aandachtig toeschouwer. Tot op een gegeven moment het gezelschap zicht tegen mij, als man zijnde, richt.

Al gauw wordt mij dan verweten dat ik mij niet kan indenken hoe een vrouw af en toe moet lijden. Ik probeer het onderwerp dan gauw wat luchtiger te maken met een opmerking als “joh zo erg zijn wij mannen toch niet?”Maar met zo’n opmerking maak ik het dan vaak niet beter voor mijzelf. Vrouwen hebben de neiging om mij dan te overtuigen dat het vrouwelijk geslacht sterker is dan het mannelijke. Al gauw wordt ik er dan op gewezen dat ik niet weet hoe het is om te bevallen. Ik reageer verbaasd want diegene die dat zegt is ook nog geen moeder. Maar zij weet mij wel te vertellen dat het bevallen te vergelijken is met het over hoofd trekken van je onderlip. Op zo’n moment denk ik goh…

Ik ben dan toch benieuwd hoe men daar zoal bij komt. Is dat uitvoerig getest? Is er een vrouw geweest die na de geboorte van haar kind zich afvroeg hoe ze aan mannen duidelijk kan maken hoe zwaar een bevalling is en dus maar aan haar onderlip is gaan trekken? Toen ze niet verder kwam dan haar neusgaten heeft ze de hulp van haar buurvrouw ingeroepen die het laatste stuk voor haar rekening heeft genomen. Of is er een commissie van wijze vrouwen bijeengekomen om, na heftig en langdurig beraad, tot de conclusie te komen dat de onderlip constructie ongeveer vergelijkbaar is.

Maar vanwaar die drang van vrouwen om mannen er op te wijzen dat vrouwen beter zijn dan mannen? Dat is namelijk volkomen zinloos. Wij mannen weten al lang dat vrouwen beter zijn! Met hun charmes weten vrouwen ons moeiteloos te verleiden in zaken waar we later spijt van kunnen krijgen. Als een aantal leuke vrouwen vraagt of ik, in beschamende kleding, het zwanenmeer wil gaan dansen dan doe ik dat, en ik ken het niet eens! Waarom? Omdat ik, net als iedere man, een zwak heb voor leuke vrouwen.

Zelfs de machtigste onder ons kent het fenomeen vrouw. Als Obama thuis komt en “Yes we can”roept reageert zijn vrouw met nou…. Misschien later, maar ik zit nu Oprah te kijken. Zet jij even wat thee? Waarop Obama zonder commentaar naar de keuken gaat. Is dit erg? Welnee zo gaat het al jaren en vrouwen hebben niet eens door. Tot nu dan.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

100% talent.

De kop is eraf.  Op een mooie zaterdag in Maasdijk is het rolstoelhockeyseizoen weer geopend. Mijn blog hierover is wat aan de late kant. Dat heeft een hele goede reden. Ik heb namelijk lang getwijfeld of ik hierover wel moest bloggen. Ik was die dag namelijk goed bezig. Ik was niet zomaar goed bezig maar extreem goed bezig. Nu is het in Nederland niet gebruikelijk dat je over jezelf zegt dat je goed bent, zeker niet als je net zo goed was als dat ik was. Maar sinds Ivo Niehe de weg vrij heeft gemaakt voor ons Nieheïsten (aanhangers van de Niehe leer) om openlijk voor je goedheid uit te komen doe ik dat dan ook.

Ode aan het insect op mijn voorruit.

Ik rij 110 kilometer per uur, minimaal. Ik rij zo hard omdat ik het kan en omdat het moet. Ik wil invoegen op de snelweg. Dat gaat niet met 80. Dus 110, intussen nader ik toch echt de 120. Omdat het dus kan. Er is ruimte genoeg, dus kan ik invoegen. Ik wacht. Niet omdat ik dat wil of kan maar omdat ik ben afgeleid. Ik hoorde pats op mijn voorruit. Ik vreesde een steentje maar ik zie een oranje groene streep. Een insect van forse omvang heeft kennis mogen maken met mijn voorruit, tot zijn ongenoegen. Ik voeg in.