Doorgaan naar hoofdcontent

Jeugdsentiment.

Als je eenmaal 27 jaar bent kom je steeds meer dingen tegen waarvan je zegt dat je dat als kind zo leuk vond. Soms is dat bij een snoepje, een spelletje of speciaal speelgoed, iets van Lego ofzo. Ik zelf heb dat vooral bij televisieseries. Als kind was ik een behoorlijke televisiekijker. Ik keek zelfs naar het nieuws. Wel het volwassenennieuws want het jeugdjournaal was voor mietjes… Toch heb ik als kind wel een soort van jeugdtrauma opgelopen. Doordat ik in het buitengebied woonde konden wij enkel en alleen de publieke netten ontvangen. Later kregen we wel een schotel maar daarop trof ik met name Engels en Duitstalige zenders.
Gelukkig besloot Nederland 1 de Thunderbirds uit te zenden en kon ik dat dus gewoon zien. Voor mensen die de Thunderbirds niet kennen. De Thunderbirds is een kinderserie welke gaat over een reddingseenheid met rakket-achtige toestellen welke voor iedere grote ramp uitrukte. Super spannend altijd want het ging altijd maar net goed, iets wat ik als kind al nooit begreep, met het materiaal wat ze hadden moest het toch zo gepiept zijn. Wat deze serie daarnaast bijzonder maakt is dat het een serie met marionettenpoppen is. Nu kwam ik laatst de complete serie tegen in de winkel. Onder het mom van jeugdsentiment besloot ik de serie mee naar huis te nemen. Laat ik een ieder waarschuwen die iets onder het mom van jeugdsentiment aan wil schaffen: DOE DIT NIET!


Het is gewoon een hele trage serie en dan heb ik het nog niet eens over de Thunderbirds zelf. Die zijn mij een partij sloom. Als ze uitrukken dan duurt het heel lang voordat ze zijn ingestapt. Nu komt dat waarschijnlijk ook omdat het van die marionetten zijn en als dat te haastig beweegt dan raken die touwtjes in de knoop. Maar dat mag, vind ik, geen excuus zijn. Als je bij een reddingseenheid zit moet je wel een beetje fatsoenlijk kunnen uitrukken. Ik durf het wel aan door te stellen dat ik in mijn eerste versnelling sneller ter plaatsen ben dan de Thunderbirds.


Ik begrijp ook wel dat deze serie niet meer uitgezonden wordt. Voor de commerciële omroepen gaan de Thunderbirds gewoon te traag en bij de publieke omroepen moet er gewoon bezuinigd worden. Voor de Thunderbirds zou dit betekenen dat er toch zeker afscheid moet worden genomen van twee van de vijf thunderbirds. Van één Thunderbird is het niet eens zo erg. Die is als eerste ter plaatse om vervolgens tegen die andere te zeggen wat die moet doen. Dat is toch raar? Je vliegt ergens zo snel mogelijk naartoe om vervolgens de wijsneus uit te hangen. Als ik die ander was had ik dat ook niet gepikt

Al met al vallen de Thunderbirds nu behoorlijk tegen. Of dat nu komt omdat ik gewoonweg ouder ben geworden weet ik niet. Wat ik wel weet is dat als je met heimwee aan je kindertijd denkt je jezelf   zeer gelukkig moet prijzen met het feit dat je er geen Dvd’s van hebt.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.