Doorgaan naar hoofdcontent

Mode.

Ondanks dat ik niet echt een modepopje ben wil ik er altijd wel netjes bij zitten. Dat brengt een volle kledingkast en abnormaal veel schoenen voor een man met zich mee maar dat heb ik er ook  voor over. Nogmaals wil er leuk uit zien. Ik shop dan ook graag. Zo graag dat waar mannen veelal de winkels in gesleurd moeten worden mijn shopkompanen mij niet eens kunnen volgen. Als ze me hebben gevonden heb ik al afgerekend, bonuspunten voor korting verzameld en al 3x geflirt met de vriendelijke en tevens aantrekkelijke dame achter de kassa (alsof ik dat durf). 



Toch was er een modetechnisch dingentje waarbij ik niet goed wist wat ik daarmee aan moest. Sjaaltjes. Je ziet ze wel eens voorbij komen van die mannen met sjaaltjes. Zijn vaak zangers enzo. Voor de duidelijkheid ik heb het niet over dassen, die draag ik in de winter ook. Die van mij is trouwens alles behalve modieus. Het is een das van mijn club de Keistadrollers. Modieus? Nee. Clubliefde? Absoluut! Maar ik dwaal af. Met sjaaltjes wist ik het gewoon niet. Ik vond het gewoon een beetje te Bastiaan van Schaik. Wat heb ik tegen Bastiaan van Schaik? Helemaal niets, maar als ik een lijstje moet maken van mensen die ik niet wil zijn staat Bastiaan van Schaik er in.

Waarom dat zo is weet ik niet maar hij zal dat ook ongetwijfeld ook over mij denken, dus schuldig voelen hoef ik mij niet. Al zou ik denk ik wel een hele goede Bastiaan van Schaik zijn. Het is niet zo dat ik denk van dat kan ik niet dus dan doe ik het ook niet. Ik zou de modellen bij Hollands Next Topmodel niet zo afkraken. Ik zou het gewoon wat netter doen en met hun flirten (alsof ik dat zou durven). Helder is wel dat ik zelf in elk geval niet beter op de foto zal staan dan de modellen van Hollands Next Topmodel.

Maar goed ik dwaal weer af. Uiteindelijk ben heb ik het toch maar gewaagd, een paspop welke het sjaaltje erg leuk stond  heeft me overgehaald. Ik ben die paspop nog steeds dankbaar! Naast dat zo’n sjaal mij best leuk staat zit het ook nog eens lekker. Tenzij je het warm hebt natuurlijk. Maar het voordeel van een sjaal is dan dat zelfs ik hem zonder veel poespas af kan doen. Ik ben zo gewend geraakt aan de sjaal dat als ik iets draag waar eigenlijk een sjaal  bij zou moeten horen het automatisch begint te tochten in mijn nek.

Ik wil niet zeggen dat ik verslaafd aan sjaals ben maar ik ben blij dat ik er inmiddels drie heb. Ik durf er ook gewoon voor uit te komen: Ik ben André van de Beek en ik heb drie sjaals. Overigens zonder dat ik op Bastiaan van Schaik lijk. Ik heb wel enige angst dat het hek nu van de dam is. Aan de andere kant verder gaan dan dit zou ik toch niet durven.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.