Doorgaan naar hoofdcontent

Aloe Blacc - I need a Dollar

ieder mens slaapt wel eens slecht. Daar is op zich niets mis mee, alleen het opstaan is zo verdomd vervelend. Ik heb hier iedere maandagmorgen wel last van. Niet omdat het dan maandagmorgen is maar meer omdat de nacht ervoor een zondagnacht was geweest. Ik heb niets tegen de zondagnacht maar op de één of andere manier slaapt die niet lekker.
Het is alsof ik nog energie van de zondag over heb, wat in de nacht nog even er uit moet. En dat gebeurd dan ook want de volgende morgen is al die energie verdwenen.

Mijn recept daar tegen is goede muziek, hele goede maar vooral lekkere muziek. Geen snoeiharde rock waar bij mijn armen geheel uit eigen wil redelijk krom gaan staan en mijn mond in een dusdanige vorm gaat staan dat het lijkt alsof ik zojuist een pak karnemelk heb leeg gedronken. Ter visualisatie is het wellicht handig om erbij te vermelden dat karnemelk niet behoort tot mijn favorieten, integendeel zelfs. Ik ben van mening dat zure melk niet gedronken dient te worden en karnemelk dus ook niet...

Vanochtend was geen uitzondering op iedere andere maandagmorgen. Maar vanmorgen werd ik heel blij bij het horen van het nummer I need a Dollar van Aloe Blacc. Het was niet de eerste keer dat ik het nummer hoorde maar wel de eerste keer dat ik mij besefte dat het een uitstekend maandagmorgennummer was.

Dus vandaar Aloe Blacc, I need a Dollar.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.