Doorgaan naar hoofdcontent

"De oor zaak"

Afgelopen donderdag ben ik voor de tweedemaal aan mijn oor geopereerd. Dat is geen aanrader. Het is zelfs vervelend, maar je moet er wat voor over hebben om van je cholesteatoom af te komen. Voor alle duidelijkheid voor cholesteatoom heeft Becel of Campina nog geen product in de schappen om dat tegen te gaan, dat heet cholesterol en dat is wat anders.
Cholesteatoom is een chronische oorontsteking wat ernstige dingen kan doen, terug kan komen na verwijdering en er volgens het plaatje op Wikipedia er niet smakelijk uit ziet.

Ik ben al een aantal jaren bij een KNO-arts. Die van mij vind ik zeer fijn. Met vragen kan je altijd bij haar terecht maar ze zegt nooit teveel. Van het KNO segment wil je namelijk nooit te veel weten. Dat weet zij. De anesthesist niet. Bij het kortdurende gesprek enkele weken voorafgaande aan de operatie kreeg ik een antwoord welke ik niet wilde op een vraag welke ik niet stelde. Mijn vraag was: Is er wat te doen tegen de misselijkheid/ duizeligheid na de operatie? Want ik mag namelijk niet overgeven i.v.m. eventuele druk op mijn oor. Haar antwoord luidde: Nou het is makkelijker gezegd dan gedaan, niet overgeven. Er wordt wel geboord bij je evenwichtsorgaan. Oké…. Er gaat dus iemand boren, met een boor, bij mijn evenwichtsorgaan. De anesthesist ging voorbij aan het tweede voordeel van narcose

Narcose heeft een tweetal voordelen. Ten eerste je voelt niets. Je raakt moe, slaapt en wordt weer wakker als ze klaar zijn. Oké je voelt je alsof je de avond ervoor goed heb doorgehaald maar dat is alles.
Ten tweede je hebt gewoon niet door wat ze doen. Ze kunnen doen wat ze willen zonder dat ik daar erg in heb. Wat mij betreft gaan ze kijken hoeveel vingers er in mijn gehooringang passen, mij een zorg! Alhoewel ik in dat geval wel blij ben dat het om mijn gehooringang gaat en niet om andere lichaamholtes.
Het maakt mij niet uit dat ze gaan boren, maar ik wil en hoef dat niet te weten. Je gaat je toch afvragen wat voor een boor het dan is, wat gebeurt er als de boor vast blijft zitten of te ver door schiet.

Zaken waarover je je niet drukt maakt, zeker als je ze niet weet. Met dat ik mij de bovenstaande zaken zat af te vragen stelde de anesthesist mij nog gerust, althans ze deed een poging. De duizeligheid zal nu wel een stuk minder zijn er is immer al voorgeboord. Het hielp niet echt.
Na de operatie werd mij duidelijk dat de operatie wat was uitgelopen. Niet omdat de accu van de boor leeg was maar omdat er een gehoorsbeentje was aangetast door een nieuwe ontsteking, waardoor deze verwijderd moest worden. Er komt nu een derde operatie en ik zal nu tot die tijd wel slechter horen, maar ach dan hoor ik ook geen antwoorden die ik niet wilde horen op vragen die ik niet stelde aan medici.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Brief aan Scarlett Johansson.

Lieve Scarlett, Ik dacht laat ik mijn brief aan jou maar amicaal openen na hetgeen jij de afgelopen week met ons deelde. Al had je dat naar alle waarschijnlijkheid zelf liever niet gedeeld. Ik vind het oprecht vervelend voor je, het is dan ook een schrale troost om te stellen dat je bij velen, hoofdzakelijk mannen, populairder bent geworden. Het is de vraag of je op deze aandacht zat te wachten. Kwade tongen beweren van wel maar ik weiger dat te geloven. Als je zo nodig aandacht had gewild dan had je er wel voor gezorgd dat er een leuke deal met een zogenaamd mannenblad was geweest. De zogenaamde (Patricia) Paay oplossing, zij geniet daar al jaren van.

Wachten.

Onlangs was ik in London. Een geweldige stad! Ik was daar voor de Paralympics maar tussendoor was er ook een moment om London zelf te bekijken. Alle clichés kloppen Zwarte taxi’s, rode bussen, witte Bonen, rode tomaten saus, mensen die in tegenstelling tot mensen in Parijs wel goed Engels en een toren die de mensen aldaar Ben noemen, Grote ben. De Dom vind ik zelf persoonlijk een betere naam voor een toren, maar ik ben dan ook geen Engelsman. Ook waren daar de Guards. De wachten voor HET Paleis. Wat heb ik een medelijden met die Guards gekregen. Als Guard ben je stiekem toch wel de Europese toeristische pispaal.

Schuimbekken.

Ik kan het niet meer ontkennen. Ik zie het leven sinds een aantal weken zoveel zonniger, ik ben vrolijker en ik zit lachend in de ochtendspits (zelfs nu deze er niet is in verband met de zomerperiode). Ik denk dat ik het licht gezien heb! Het was even wikken en wegen, de twijfel maakte zich overduidelijk meester van mij. Maar sinds ik de stap gezet heb ben ik eigenlijk gewoon ander mens. Of nou ja, soort van dan. Ik kijk er niet meer tegen op en dat vind ik een hele fijne gedachte. Niet dat ik het dan maar oversloeg maar ik zag er achteraf gezien tegen op.